Cóż za banalny tytuł! Przecież każdy wie, jak nosić skarpety! Chociaż sprawa wydaje się wyjątkowo błaha, rzeczywistość pokazuje, że tkwi w niej złożoność, która przerasta wielu mężczyzn. Artykuł ten podpowie, jak wykorzystać skarpety wizerunku wszystkim, którym zależy na jego budowaniu. A tym, którym nie zależy? No cóż, warto przeczytać go do końca, aby przynajmniej uniknąć pokazywania gołych łydek. :)

Skarpety widać?

Jest wielu mężczyzn, którzy nie zrozumieli jeszcze faktu, że każdy detal ubrania składa się na styl. Innymi słowy, nie ma takich elementów garderoby (włączając bieliznę), które nie wpływają na to jak postrzegają nas inni ludzie. Jeśli zechcesz kiedyś uszyć garnitur u krawca (a może już to zrobiłeś), pewnie zdecydujesz się na uszycie spodni z dość wąskimi nogawkami na dole. Dla Twoich skarpet będzie to moment przełomowy, ponieważ nagle znajdą się na pierwszym planie.

Prawie wszystkim podoba się jak wyglądają wąskie spodnie garniturowe, ale niewiele osób zdaje sobie sprawę, że taki krój spodni niesie ze sobą konsekwencje w postaci krótszych nogawek, które przy chodzeniu, siadaniu i zakładaniu nogi na nogę natychmiast pokazują skarpety. Każdy na własną rękę decyduje, czy pokaże je światu w sposób pozytywny, neutralny czy negatywny.

Czy skarpeta nie opadnie?

Dla większości ludzi domyślna odpowiedź na pytanie, z czego powinny być zrobione skarpety, brzmi: 100% bawełna albo wełna. Rzeczywistość jest jednak taka, że wielu najlepszych producentów skarpet na świecie już od dawna produkuje swoje skarpety z niewielką domieszką materiałów sztucznych. Gwarantuje to większą odporność na ścieranie i lepsze dopasowanie do stopy i łydki, a tym samym zapobieganie zsuwaniu – największemu problemowi świata skarpet.

Żeby zrozumieć, dlaczego skarpety opadają, należy przyjrzeć się anatomii łydki. Mięsień brzuchaty łydki wyznacza jej szerokość. Na odcinku „stopa-1/3 wysokości brzuchatego łydki”, łydka jest stożkiem obróconym w dół, środkowa część łydki ma charakter cylindryczny, a na odcinku 'brzuchaty-kolano’, łydka jest stożkiem obróconym w górę. Logiczne wnioski, które wynikają z tej obserwacji są następujące:

• najłatwiej łydki trzymają się skarpety kończące się na części cylindrycznej łydki lub wyżej
• skarpeta, która kończy się poniżej najszerszej części łydki musi mieć dobry (elastyczny) ściągacz, aby mogła się na niej utrzymać.

Kolor i wzór skarpet

Jest kilka mitów ubraniowych bardzo głęboko zakorzenionych w „polskim postrzeganiu elegancji”. Te dotyczące obszaru kostek i stóp mówią, że nogawki powinny sięgać do połowy obcasa z tyłu buta oraz że kolor skarpet należy dobierać tak, aby odpowiadał kolorowi spodni lub butów. Ta pierwsza opcja podobno wydłuża optycznie nogę i zalecana jest dla osób niskich.

Największy problem z takimi „regułami” polega na tym, że kiedy umysł ludzki otrzyma uzasadnienie jakiegoś faktu, zadowala się nim i przestaje je weryfikować względem rzeczywistości. A grafitowe skarpety do grafitowych spodni to największa nuda na świecie. To samo tyczy się czarnych skarpet do czarnych butów (choć trzeba je nosić w sytuacjach formalnych). Życie jest dużo bardziej kolorowe, kiedy nosimy skarpety, które odbiegają od koloru zarówno butów, jak i spodni.

Oczywiście, noszenie skarpet w ten sposób wymaga pewnej wprawy (i dostępu do dobrych skarpet), ale już po kilku eksperymentach i przejrzeniu naszych kolekcji skarpet, wielu klientów MilerMenswear.com będzie czerpać z tego przyjemność. Przede wszystkim należy pamiętać, że skarpety powinny nawiązywać kolorem do któregoś elementu garderoby. Może to być krawat, koszula albo poszetka – to bez znaczenia – ważne jednak jest to, żeby skarpety, nawet gdy wybijają się na pierwszy plan, dawały poczucie ogólnej harmonii. Warto pamiętać, że chaotyczność i spontaniczność, lub jak kto woli sprezzatura, w ubiorze największych ikon stylu nigdy nie były przypadkowe.

Dobrze jest także pamiętać, że naga łydka uznawana jest na najbardziej aseksualną część ciała mężczyzny. Właśnie dlatego należy unikać pokazywania jej podczas noszenia długich spodni. Najlepiej robić to, nosząc możliwie wysokie skarpety.

Lato i skarpety?

Lato to czas na pokazanie kostek. To właśnie moment, w którym do gry wkraczają stopki. Stopy bez skarpet szczególnie ładnie wyglądają w driving mocs albo w boat shoes. Warto jednak pamiętać, że są różne rodzaje stopek i zawsze należy dobierać takie, które nie wystają z butów. Niestety wielu mężczyzn uznaje, że sam fakt noszenia skarpet niewykraczających poza kostkę wystarczy. O ile w boat shoes to jakoś przechodzi, skarpetki wystające z driving mocs czynią z nich buty do chodzenia po kamieniach na plaży. A kogo czynią z noszącego?

Zapisz

Symbol męskości lat 40. Umieszczony na pierwszym miejscu na liście „Największych aktorów wszech czasów”. Kultowy aktor kina noir, niezmiennie kojarzony z postaciami silnych mężczyzn o mocnych charakterach. Niezwykle charyzmatyczny, nieco cyniczny i zdystansowany; typ samotnika pogrążonego we własnym świecie. Humphrey Bogart wpisał się do historii kina jako tajemniczy mężczyzna siedzący w fotelu w ciemnym pokoju, otoczony smugą tytoniowego dymu i zapachem whisky.

Odrobina historii

Urodził 25 grudnia 1899 w Nowym Jorku jako syn znanego chirurga i cenionej ilustratorki. Dorastał w dobrobycie i dostatku. Bogart uczęszczał do prestiżowych szkół, nie był jednak typem wzorowego ucznia. Nie lubił się uczyć, był agresywny, wdawał się w ciągłe bójki z kolegami, często wchodził w konflikty z nauczycielami, przez co kilkukrotnie został wydalony ze szkoły. Rodzice marzyli, aby syn studiował medycynę na uniwersytecie w Yale, ale pod koniec 1917 roku młody Bogart uznał, że edukacja jest stratą czasu. W 1918 roku osiemnastoletni Humphrey zaciągnął się do marynarki wojennej, by walczyć na froncie I wojny światowej. Pamiątką z tamtych czasów jest blizna, która powodowała lekko ściśnięte usta oraz charakterystyczne dla niego seplenienie. Po powrocie z wojska Bogart chwytał się wielu zajęć; nie miał kwalifikacji, więc pracował dorywczo. Dorabiał jako stróż nocny w porcie holowników, pomocnik cukiernika, goniec w firmie maklerskiej. Jego przygoda z aktorstwem rozpoczęła się przypadkiem. Dostał pracę jako posłaniec producenta broadwayowskich spektakli, później awansował na kierownika sceny. Któregoś dnia zachorował jeden z aktorów epizodycznych i Bogart musiał go zastąpić. Zagrał rolę i postanowił spróbować swoich sił jako aktor.

Kariera aktorska

Pierwsze aktorskie kroki stawiał na scenie brooklyńskiego teatru w 1921 roku. W latach 1921-1935 Bogart grywał drobne role w broadwayowskich produkcjach (łącznie w 21 sztukach). Początkowo obsadzano go  jedynie w rolach  trzeciorzędnych postaci. Z czasem występy na scenie zaczęły sprawiać mu wielką radość i satysfakcję. Mimo że nigdy nie pobierał lekcji aktorstwa, grał szalenie wiarygodnie i naturalnie. Jego gra była niezwykle oszczędna, nie przesadzał z mimiką, a jego twarz była zarazem wyrazista i melancholijna. Bogart do show-biznesu trafił przypadkiem i pracował w nim niemal dwadzieścia lat, zanim stał się prawdziwą  gwiazdą. Został zauważony dzięki roli w filmie Skamieniały las z 1936 roku, który przyniósł mu uznanie krytyków. Prawdziwy przełom w jego karierze nastąpił dopiero na początku lat 40., wtedy to ukazała się High Sierra, oraz chyba trzy najbardziej znane filmy, które przyniosły mu sławę: Sokół maltański, Afrykańska królowa za którą otrzymał w roku 1951 Oscara za najlepszą rolę męską oraz legendarna dziś Casablanca z Ingrid Bergman, gdzie Bogart zagrał swoją pierwszą romantyczną rolę.

Nikomu nieznany aktor, grający głównie epizodyczne postaci, nagle stał się odtwórcą największych i najbardziej rozpoznawalnych ról w historii kina. Nietypowy wygląd, zauważalna wada wymowy i niezbyt wysoki (jak na amanta filmowego) wzrost były jego atutami. Zawsze grał silnych mężczyzn; głównie detektywów lub gangsterów. Do historii kina wszedł jako odtwórca ról będących uosobieniem mocnego, twardego, inteligentnego, sceptycznego mężczyzny, który trzeźwo myśli, potrafi się przyzwoicie zachować i wie, kiedy wymierzyć sprawiedliwość. Stał się niezmienną ikoną męskości.

Bogart prywatnie

Co ciekawe, pomimo niechęci do edukacji, Bogart interesował się antykiem i historią. Wieczorami czytywał Homera i Horacego. Uwielbiał Szekspira i muzykę klasyczną. Podczas przerw na planie filmowym grywał w szachy.

Humphrey Bogart, podobnie jak Rick – bohater, którego zagrał w Casablance, miał wielką słabość do kobiet. Był czterokrotnie żonaty, jednak pierwsze trzy związki były bardzo burzliwe i zakończyły się głośnymi rozstaniami. Prawdziwe szczęście odnalazł dopiero przy swojej ostatniej żonie, Lauren Bacall, którą poznał na planie filmu Mieć i nie mieć w 1944, miał z nią dwójkę dzieci.

Ikona elegancji

Filmowym znakiem rozpoznawczym Humphrey’a Bogarta stał się trencz oraz kapelusz typu fedora. Sięgający do kolan, dwurzędowy beżowy prochowiec, związany w talii szerokim paskiem, w połączeniu z kapeluszem i papierosem stał się symbolem prawdziwego mężczyzny. Kultowy dziś trencz wciąż cieszy się olbrzymią popularnością, którą zyskał dzięki aktorowi.

Na co dzień aktor preferował styl elegancki. Nosił białe koszule, nieskazitelne garnitury w prążki,  zazwyczaj wybierał te w odcieniach szarości; często wkładał także eleganckie wełniane płaszcze. Zdarzało się też, że jego krawat był bardzo krótki, co jednak nie przeszkadzało mu wyglądać w nim bardzo szykownie.

Nieodłącznym elementem jego stylu był papieros, z którym nigdy się nie rozstawał. Bogart był nałogowym palaczem, a papierosy nie odstępowały go nawet na scenie.

Nałóg doprowadził go do przedwczesnej śmierci. Zmarł w wieku 58 lat na złośliwego raka krtani.

Humphrey Bogart do dziś uznawany jest za ikonę męskiej elegancji i stylu. Tajemniczy mężczyzna w prochowcu i kapeluszu był wzorem nie tylko dla ówczesnego mu pokolenia widzów, ale również dla kolejnych generacji młodych mężczyzn poszukujących swojego stylu. Wciąż inspiruje, a każdy, kto obejrzy film z jego udziałem, podziwia jego niewymuszony styl, mocny charakter i świetną grę aktorską, która wciąż zachwyca.

Przeczytaj również o innych ikonach elegancji:
Ikona elegancji: Clark Gable
Ikona elegancji: Cary Grant
Ikona elegancji: Humphrey Bogart
Ikona elegancji: Fred Astaire

O Gentleman’s Choice:

Jesteśmy bardzo młodym portalem, który publikuje treści o wysokiej wartości merytorycznej z wieloma autorskimi zdjęciami. Zależy nam na dalszym rozwoju i profesjonalizacji, które jednak zależą od liczby odbiorców, do której docieramy. Jeśli podobał Ci się ten artykuł, daj nam lajka i/lub udostępnij go na FB lub w innych mediach społecznościowych! Nic nie tracisz, a nasza wiedza może przydać się komuś z Twoich znajomych! 

Zapisz

Jak Cię widzą…

Kiedyś każdy podróżujący zakładał swoje najlepsze  ubrania, aby przekazać innym informacje o swoim statusie społecznym. Jednak świat się zmienia i takie prawidłowości już nie obowiązują. Dzisiaj facet w przetartych trampkach może być właścicielem dobrze prosperującej firmy, a gość obrandowany logotypami sławnych projektantów może być studentem, który po prostu lubi buszować po Ebayu. Czy ma dla Ciebie znaczenie, co myślą inni? Oczywiście, możesz pięknie i poetycko powiedzieć „Absolutnie żadnego!”, ale wiedz, że będziesz wtedy w zdecydowanej mniejszości ludzi na tej planecie. To jak jest naprawdę.

Problem 1: Wygodne ciuchy podróżne

Z moich obserwacji wynika, że Polacy (a także inni mieszkańcy Europy wschodniej) bardzo głęboko wierzą w mit wygodnych ubrań podróżnych. Rzeczywistość pokazuje, że jedyne naprawdę wygodne ubranie to bawełniany dres. To zdanie wygląda kuriozalnie na blogu o elegancji, ale takie są fakty. Sportowe obuwie, sandały, naciągnięte skarpety z froty, spodnie „bojówki” o długości 3/4, koszulki moro bez rękawów i polary od wielu lat odznaczają mieszkańców Europy Wschodniej na wakacjach. Ubrany w ten sposób mówisz światu, że podróżujesz od dzwonu i nie masz swojego stylu.

Rozwiązanie: Przede wszystkim pamiętaj, że wszystkie ubrania należy wybierać tak, żeby czuć się swobodnie  zawsze – nie tylko w podróży. Jeśli będziesz tak robić, sięganie po jakiekolwiek ubrania podróżne straci sens. Ważne jest to, aby kupować rzeczy wyłącznie z naturalnych materiałów, które pozwalają ciału oddychać. Zapewniam, że nie tylko dresy robią z bawełny. I zapamiętaj raz na zawsze: żadnych sandałów! Masz kontrargument? Trudno.

Problem 2: Walizka z marketu

Kupiłeś walizkę na 4 kółkach o pojemności 50l za 99 złotych i wybierasz się właśnie na lotnisko? Przyjrzyj się jej dobrze, bo to pewnie jej ostatnia podróż. W podróży, tak jak w każdej innej dziedzinie życia, jakość kosztuje. I nie chodzi tutaj o duże logo znanego producenta na walizce. Tanie walizki zalegające półki każdego marketu są wykonane z materiałów, które nie są w stanie stawić czoła traktowaniu obsługi lotniskowej, która przecież bez litości gra nimi w kręgle! Sam jako student podróżowałem raz z taką walizką. Odebrałem ją w całości, szkoda tylko, że urwano jej kółko i nie można było jej toczyć.

Rozwiązanie: Jakość walizek i toreb, z których korzystasz ma kluczowe znaczenie. Na miejscu nie będziesz mógł się cofnąć po inną walizkę. Mam też nadzieję, że nie wozisz śrubokrętu żeby ją naprawić… Wiem, że walizki potrafią być drogie, ale z mojego doświadczenia wynika, że to inwestycja warta swojej ceny – niektóre ze swoich walizek z powodzeniem i bez problemów intensywnie użytkuję już prawie 10 lat.

Jest jeszcze drugi, bardziej subtelny, wymiar toreb podróżnych i walizek. Na lotnisku i w pociągu, Twój bagaż podręczny (i nie tylko) bardzo dużo o Tobie mówi. Jeśli podróżujesz służbowo, zadbaj o to, aby mieć wysokiej jakości skórzaną aktówkę.

Problem 3: Wypchana po brzegi

Widziałeś kiedyś tylną (lub, o zgrozo, przednią!) kieszeń w spodniach, która za chwilę eksploduje od portfela? A może znasz widok wielkiej walizki, którą dopinała cała rodzina? A co powiecie na bagaż podręczny, który za chwilę rozerwie się od środka, bo laptop otoczony jest w nim kilogramem kanapek i litrową butelką coli, która i tak wpadnie do kosza przy przejściu do bramek na lotnisku? Przeładowanie bagażu to jeden z najczęściej widywanych „grzechów” przeciw podróżowaniu ze stylem, który dotyczy nie tylko podróży, ale także spotkań służbowych i damskich torebek!

Rozwiązanie: Zapewniam Cię, że pomysł przeniesienia kilku rzeczy z bagażu głównego do podręcznego tylko wydaje się błyskiem geniuszu. Tak naprawdę najprawdopodobniej potrzebujesz mniej rzeczy i powinieneś zastanowić się, jak lepiej się spakować. W podróży najwyższy status osiągają osoby, które mają przy sobie najmniej rzeczy. To wcale nie znaczy, że masz mieć przy sobie tylko kartę kredytową. Kluczowe jest dobranie rozmiaru torby podróżnej do zawartości. Mówiąc najprościej: jeśli Twoja torba wygląda na wypchaną po brzegi – przegrywasz. Jeśli wiesz, że zawsze musisz mieć ze sobą laptopa (ja też!), do tego nie chcesz żeby był najmniejszy na rynku, wolisz poczytać książkę zamiast słuchać audiobooka i przeważnie wieziesz ze sobą umowę w 10 kopiach i jeszcze 2 katalogi …. to warto pomyśleć czy nie lepiej sprawdzi się dla Ciebie większa aktówka (może nawet taka na kółkach!), ponieważ ta mała i smukła straciła urok w momencie kiedy nadano jej kształt nadmuchanego balona. Nie wierzysz mi? Rozejrzyj się na dowolnym lotnisku lub dworcu! Kto wygląda dobrze?

Problem 4: Mój bagaż się zgubi!

Masz krwistoczerwoną walizkę z połyskliwego tworzywa, która pasuje do Twojego własnego stylu? Nie mam nic przeciwko. Jeśli jednak kupiłeś ją tylko po to, aby się nie zgubiła, to osiągnąłeś więcej niż ten jeden cel. Zauważalność Twojej walizki, a co za tym idzie i Ciebie, wykroczy bardzo daleko poza taśmę z bagażami. Jednak to jeszcze nie wszystko – ponieważ chcesz czuć się naprawdę bezpiecznie i postanowiłeś owinąć swoją walizkę kilometrem folii stretch i na sam koniec do rączki przypiąłeś nie tylko etykietkę z adresem, ale także wielką kokardę z tasiemki zdjętej ze świątecznego prezentu. Gotów do drogi?

Rozwiązanie: Po prostu dobrze zapamiętaj, jak wygląda Twoja walizka. Jeśli wybrałeś jakiś wyjątkowo powszechny model (choć to mało prawdopodobne) umieść gdzieś charakterystyczną, ale dyskretną naklejkę albo wymyśl coś innego – w końcu podróżujesz ze stylem! Jeśli nie lecisz z Ameryki Południowej do Europy i nie musisz obawiać się o kokainowy nadbagaż lub uszczuplenie zawartości walizki, daruj też sobie owijanie jej folią stretch.

Problem 5: Umrę z głodu!

Skoro cały dzień będziesz podróżować, to pewnie potrzebne Ci co najmniej 5-7 kanapek, no i koniecznie coś do picia. Włożysz to do bagażu podręcznego, a drugą część umieścisz w reklamówce i ukryjesz w bagażu głównym żeby wyciągnąć, kiedy będziesz już na miejscu. Jedzenie będzie trochę „zmęczone”, ale co tam, jesteś przecież gotowy na wszystko, a w dodatku oszczędny!

Rozwiązanie: Jedzenie to coś więcej niż zapełnianie żołądka. Warto pamiętać , że to także element kultury, dlatego nie oszczędzaj kilku euro na lunch. Podróżuj ze stylem, zamów dobre śniadanie, a potem wypij espresso i poczytaj gazetę! Natychmiast poczujesz, że przyjemność nie płynie wyłącznie z jedzenia i  że warto za nią płacić!

I jeszcze jedno! Zapamiętaj: reklamówka w podróży nadaje się wyłącznie do przeniesienia butelki whisky lub flakonu perfum tudzież pudełka cukierków dla żony ze sklepu bezcłowego do samolotu. Poza tym jednym zastosowaniem, reklamówka jest Ci rzeczą obcą i tak musi zostać.

Tylko tyle?

Jeśli zastosujesz się do tych kilku uwag zobaczysz, jak bardzo zmieni się jakość Twoich podróży! Przede wszystkim poczujesz, że niczym od nikogo nie odstajesz i dzięki temu zaczniesz wyglądać atrakcyjnie. Nie tylko w sensie damsko-męskim, ale w ogóle – atrakcyjnie jako człowiek. Obce stanie się także uczucie nudy! Sam zobaczysz, że natychmiast zaczniesz poznawać nowych ludzi, którzy często sami będą do Ciebie podchodzić! Sprawdź czy to działa!

O Gentleman’s Choice:

Jesteśmy bardzo młodym portalem, który publikuje treści o wysokiej wartości merytorycznej z wieloma autorskimi zdjęciami. Zależy nam na dalszym rozwoju i profesjonalizacji, które jednak zależą od liczby odbiorców, do której docieramy. Jeśli podobał Ci się ten artykuł, daj nam lajka i/lub udostępnij go na FB lub w innych mediach społecznościowych! Nic nie tracisz, a nasza wiedza może przydać się komuś z Twoich znajomych! 

Zapisz