Krawat to element garderoby, który natychmiast pokazuje znajomość prawideł rządzących klasyczną męską elegancją lub bezlitośnie obnaża jej brak. W poniższym artykule na GentlemansChoice.pl kilka zasad, które pomogą w uniknięciu krawacianych faux-pas.

Szczypta historii

Pierwsze krawaty nosili Chorwaci już w XVII wieku. Kiedy chorwaccy najemnicy przywieźli je do Europy zachodniej, rozpoczęła się długa ewolucja krawata do jego dzisiejszej formy. Krawaty, które przypominały dzisiejszą postać tego dodatku pojawiły się  na początku XX wieku. Były one wtedy zdecydowanie krótsze niż dzisiaj. Wynikało to z faktu, że spodnie nosiło się kiedyś na wysokości talii, a nie pasa (nieco poniżej ostatnich żeber) i krótki krawat z łatwością dosięgał spodni. Krawaty w tamtych czasach były też zdecydowanie szersze. Ich szerokość wynosiła nawet 13-14 cm, co mogło wywoływać skojarzenia ze śliniakiem…

W latach 50 magazyn Esquire wylansował nowy wizerunek mężczyzny, który nosił zdecydowanie węższy krawat (za którym odchudzone zostały także klapy marynarek oraz ronda kapeluszy). Krawat wydłużył się wtedy, a jego szerokość wynosiła od 3-8 cm.

Od tego czasu obserwujemy naprzemienne tendencje do rozszerzania się i zwężania krawata mniej więcej co dekadę. Kilka lat temu przeżywaliśmy śledzikowy szał, a obecnie krawat męski ma zwykle pomiędzy 7-9 cm. Cała redakcja Gentleman’s Choice zgadza się w przewidywaniu, że zbliża się kolejna fala szerokich krawatów.

Z czego robi się krawaty?

Każdy prawdziwy elegant powie, że krawat musi być z jedwabiu. I to prawda. Lwia część dostępnych na rynku krawatów to krawaty jedwabne lub takie, które je udają. Dostępne są one w niezliczonych kolorach i fakturach, zależnie od których krawaty jedwabne nadają się na większość okazji, gdzie z gołą szyją pojawić się nie wypada.

Nie sposób jednak nie zauważyć, że błyszczący jedwab bardzo rzadko dobrze wypada w zestawach casualowych. Jeśli chcemy nosić krawat w sposób niezobowiązujący, należy pomyśleć o zakupie krawatów wełnianych, które mają zupełnie inną fakturę niż krawaty jedwabne, lub dzierganych krawatów typu knit (wym. 'nit’), które wprawdzie również mogą być z jedwabiu, ale przez swój splot mają najbardziej nieformalny charakter ze wszystkich typów krawatów. Warto o nich pomyśleć, kiedy chcemy zanurzyć się w oceanie sportowej elegancji.

Konstrukcja krawata

Pomimo że krawat może wydawać się po prostu kawałkiem materiału, jego konstrukcja jest bardzo ważna i, wbrew pozorom, dość skomplikowana. Doświadczonym amatorom krawatów wystarczy jedno dotknięcie, żeby wiedzieć, jak na danym krawacie ułoży się węzeł. Wewnątrz krawata znajduje się płócienna wkładka (a przynajmniej wewnątrz większości krawatów), której grubość i sprężystość warunkuje kształt węzła. Krawaty bez odpowiedniego wypełnienia tworzą bardzo małe węzły albo takie, które ciężko uformować. Trzeba na to bardzo uważać, ponieważ kształt węzła jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na atrakcyjność krawata. To właśnie dlatego kupowanie oszukanych krawatów za kilkadziesiąt złotych nie ma sensu. Oba końce krawata są „zamknięte” tzw. tippingiem, który w tańszych krawatach wykonany jest z wiskozy, a w droższych krawatach z materiału, z którego uszyto krawat.

Dobry krawat powinien także posiadać wszytą pętelkę (nie metkę, którą najlepiej odpruć od razu po zakupie), która wchodzi do wewnątrz krawata i służy przytrzymywaniu jego drugiego końca.

Jak wiązać krawat?

To smutny fakt, że Polsce najczęściej noszonym węzłem jest symetryczny „podwójny windsor”. Wiąże się z tym wiele problemów stylistycznych. Przede wszystkim nie wygląda on ładnie przy wielu typach kołnierzyków. Większym problemem jest jednak fakt, że zawiązanie podwójnego węzła „konsumuje” taką część krawata, że wielu panom nie starcza już na odpowiednie ustalenie jego długości, lub (co jest chyba gorsze) noszą pod szyjami węzły o wielkości piłki tenisowej. Istnieją dziesiątki węzłów, które można stosować zależnie od kształtu twarzy, kołnierzyka, a także typu i grubości krawata. Najlepiej nauczyć się najprostszego z nich o nazwie four in hand.

Fot. K. Łukowicz

Jest to też najbardziej uniwersalny i jeden z najładniejszych węzłów. Należy pamiętać, że zawiązanie pięknego węzła na krawacie jest sztuką i wymaga wprawy. Pomimo że schematy tej czynności (których celowo nie pokazujemy) wyglądają banalnie, o nauczeniu się nawet tak prostego węzła w jeden wieczór przed monitorem komputera nie ma mowy. Piękny węzeł na powyższym zdjęciu jest zasługą nie tylko umiejętności wiążącego, ale także odpowiedniej mięsistości krawata.

Dobrze zawiązany krawat powinno cechować kilka elementów:

• zawsze dociągnięty – nigdy nie powinien ukazywać górnego guzika koszuli

• odpowiednio zaciśnięty – w taki sposób, aby powstała na nim piękna talia nadająca mu dynamikę

• jeśli jego charakter na to pozwala, może być z dimple – czyli „łezką” pod węzłem, która dodaje krawatowi finezji

Jak długi i jak szeroki?

Każdy wie, że krawat powinien sięgać połowy klamry od paska przy spodniach. Szerokość krawata, wbrew temu co pokazał nam w poprzednim akapicie książę Karol, powinna korespondować z szerokością klap marynarki, które z kolei powinny być dobrane do szerokości ramion.

Kolor

Na kolor i wzór krawata bardzo mocno wpływa formalność okazji, podczas której chcemy go nosić. Niestety wielu mężczyzn nie dostrzega, że krawat, który jest wspaniały na półce, wcale nie musi wyglądać równie spektakularnie na ich szyi. Bardzo wiele zależy od kontrastu twarzy noszącego oraz koloru koszuli i garnituru.

Wskazówka Ciężko jest popełnić rażący błąd jeśli poruszamy się po stonowanej czerwieni, bordo, fioletach, granatach i szarościach.

Wzór

Oczywiście wskazane jest także dobieranie krawatów z wzorem, ale warto pamiętać, że bez doświadczenia lepiej nie stosować wzorów na więcej niż jednym elemencie zestawu.

Wskazówka Zacznij od krawata ze wzorem i gładkiej koszuli. Powyżej przykład zestawu z gładką białą koszulą i grafitową marynarką. Szerokość krawata pasuje do szerokości rewersu marynarki. Groszki na krawacie są jedynym wzorem w całym zestawieniu, więc nie trzeba obawiać się o to, że z czymś się gryzą. Z drugiej strony, gładki krawat w tym zestawie byłby równie poprawny, ale niezwykle nudny, a tego warto unikać. Całość powyższego zestawu rozświetla wielokolorowa poszetka bez wzoru, ale to temat na inny artykuł.

Łączenie wielu wzorów i kolorów wcale nie musi oznaczać ekstremów. Widać to na poniższym zestawie. Mamy tutaj różową koszulę, granatowy krawat z ornamentem oraz prążkowaną marynarkę.

Krawat należy także dobrać do kształtu kołnierzyka koszuli. Najlepiej jeśli uda się nam dobrać jej kołnierzyk do kształtu twarzy. Wbrew pozorom połączenie odpowiedniego rozmiaru i kształtu kołnierzyka z kolorem koszuli ze sklepu wcale nie jest proste. Dużo lepszym rozwiązaniem jest zamówienie koszuli na miarę, która jest droższa, ale zapewnia wspaniały wizerunek. Jeśli ktoś ma długą szyję, powinien szukać kołnierzyka z wysoką stójką, jeśli ma pociągłą twarz, lepiej nosić kołnierzyk włoski itd. Należy też wspomnieć o krawatach w skośne pasy. W Wielkiej Brytanii krawaty stowarzyszeniowe mają paski opadające z lewej strony na prawą. Kolor pasków często, ale nie zawsze, wyraża afiliację z różnymi uczelniami, klubami lub organizacjami. Nosząc taki krawat, warto wiedzieć, jaki komunikat niesie ze sobą. Problem ten rozwiązała w pewien sposób firm Brooks Brothers, wprowadzając krawaty tego typu do USA. Wyprodukowano krawaty, których pasy przebiegają z prawej na lewą, czyli w kierunku odwrotnym niż w wypadku brytyjskich regimental ties. Skośne pasy mają pewne zalety i potrafią zwężać nieco optycznie osoby o szerokich ramionach i twarzy.

Stopień formalności 

Choć wielu mężczyzn niechętnie spogląda na krawat z powodu jego formalności, warto pamiętać, że w dzisiejszych czasach krawat wcale nie musi jej oznaczać. Wystarczy odrobina kreatywności, aby pokazać, że krawat może być niewiele bardziej oficjalny niż t-shirt. Zobaczcie jak wygląda udana stylizacja z koszulą vichy i wełnianym knitem.

Podzielcie się opinią w komentarzu! Co myślicie o noszeniu krawatu w stylizacji casualowej? Jak dużo krawatów macie w swojej szafie? Jaki jest wasz ulubiony węzeł?

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Cóż za banalny tytuł! Przecież każdy wie, jak nosić skarpety! Chociaż sprawa wydaje się wyjątkowo błaha, rzeczywistość pokazuje, że tkwi w niej złożoność, która przerasta wielu mężczyzn. Artykuł ten podpowie, jak wykorzystać skarpety wizerunku wszystkim, którym zależy na jego budowaniu. A tym, którym nie zależy? No cóż, warto przeczytać go do końca, aby przynajmniej uniknąć pokazywania gołych łydek. :)

Skarpety widać?

Jest wielu mężczyzn, którzy nie zrozumieli jeszcze faktu, że każdy detal ubrania składa się na styl. Innymi słowy, nie ma takich elementów garderoby (włączając bieliznę), które nie wpływają na to jak postrzegają nas inni ludzie. Jeśli zechcesz kiedyś uszyć garnitur u krawca (a może już to zrobiłeś), pewnie zdecydujesz się na uszycie spodni z dość wąskimi nogawkami na dole. Dla Twoich skarpet będzie to moment przełomowy, ponieważ nagle znajdą się na pierwszym planie.

Prawie wszystkim podoba się jak wyglądają wąskie spodnie garniturowe, ale niewiele osób zdaje sobie sprawę, że taki krój spodni niesie ze sobą konsekwencje w postaci krótszych nogawek, które przy chodzeniu, siadaniu i zakładaniu nogi na nogę natychmiast pokazują skarpety. Każdy na własną rękę decyduje, czy pokaże je światu w sposób pozytywny, neutralny czy negatywny.

Czy skarpeta nie opadnie?

Dla większości ludzi domyślna odpowiedź na pytanie, z czego powinny być zrobione skarpety, brzmi: 100% bawełna albo wełna. Rzeczywistość jest jednak taka, że wielu najlepszych producentów skarpet na świecie już od dawna produkuje swoje skarpety z niewielką domieszką materiałów sztucznych. Gwarantuje to większą odporność na ścieranie i lepsze dopasowanie do stopy i łydki, a tym samym zapobieganie zsuwaniu – największemu problemowi świata skarpet.

Żeby zrozumieć, dlaczego skarpety opadają, należy przyjrzeć się anatomii łydki. Mięsień brzuchaty łydki wyznacza jej szerokość. Na odcinku „stopa-1/3 wysokości brzuchatego łydki”, łydka jest stożkiem obróconym w dół, środkowa część łydki ma charakter cylindryczny, a na odcinku 'brzuchaty-kolano’, łydka jest stożkiem obróconym w górę. Logiczne wnioski, które wynikają z tej obserwacji są następujące:

• najłatwiej łydki trzymają się skarpety kończące się na części cylindrycznej łydki lub wyżej
• skarpeta, która kończy się poniżej najszerszej części łydki musi mieć dobry (elastyczny) ściągacz, aby mogła się na niej utrzymać.

Kolor i wzór skarpet

Jest kilka mitów ubraniowych bardzo głęboko zakorzenionych w „polskim postrzeganiu elegancji”. Te dotyczące obszaru kostek i stóp mówią, że nogawki powinny sięgać do połowy obcasa z tyłu buta oraz że kolor skarpet należy dobierać tak, aby odpowiadał kolorowi spodni lub butów. Ta pierwsza opcja podobno wydłuża optycznie nogę i zalecana jest dla osób niskich.

Największy problem z takimi „regułami” polega na tym, że kiedy umysł ludzki otrzyma uzasadnienie jakiegoś faktu, zadowala się nim i przestaje je weryfikować względem rzeczywistości. A grafitowe skarpety do grafitowych spodni to największa nuda na świecie. To samo tyczy się czarnych skarpet do czarnych butów (choć trzeba je nosić w sytuacjach formalnych). Życie jest dużo bardziej kolorowe, kiedy nosimy skarpety, które odbiegają od koloru zarówno butów, jak i spodni.

Oczywiście, noszenie skarpet w ten sposób wymaga pewnej wprawy (i dostępu do dobrych skarpet), ale już po kilku eksperymentach i przejrzeniu naszych kolekcji skarpet, wielu klientów MilerMenswear.com będzie czerpać z tego przyjemność. Przede wszystkim należy pamiętać, że skarpety powinny nawiązywać kolorem do któregoś elementu garderoby. Może to być krawat, koszula albo poszetka – to bez znaczenia – ważne jednak jest to, żeby skarpety, nawet gdy wybijają się na pierwszy plan, dawały poczucie ogólnej harmonii. Warto pamiętać, że chaotyczność i spontaniczność, lub jak kto woli sprezzatura, w ubiorze największych ikon stylu nigdy nie były przypadkowe.

Dobrze jest także pamiętać, że naga łydka uznawana jest na najbardziej aseksualną część ciała mężczyzny. Właśnie dlatego należy unikać pokazywania jej podczas noszenia długich spodni. Najlepiej robić to, nosząc możliwie wysokie skarpety.

Lato i skarpety?

Lato to czas na pokazanie kostek. To właśnie moment, w którym do gry wkraczają stopki. Stopy bez skarpet szczególnie ładnie wyglądają w driving mocs albo w boat shoes. Warto jednak pamiętać, że są różne rodzaje stopek i zawsze należy dobierać takie, które nie wystają z butów. Niestety wielu mężczyzn uznaje, że sam fakt noszenia skarpet niewykraczających poza kostkę wystarczy. O ile w boat shoes to jakoś przechodzi, skarpetki wystające z driving mocs czynią z nich buty do chodzenia po kamieniach na plaży. A kogo czynią z noszącego?

Zapisz

Symbol męskości lat 40. Umieszczony na pierwszym miejscu na liście „Największych aktorów wszech czasów”. Kultowy aktor kina noir, niezmiennie kojarzony z postaciami silnych mężczyzn o mocnych charakterach. Niezwykle charyzmatyczny, nieco cyniczny i zdystansowany; typ samotnika pogrążonego we własnym świecie. Humphrey Bogart wpisał się do historii kina jako tajemniczy mężczyzna siedzący w fotelu w ciemnym pokoju, otoczony smugą tytoniowego dymu i zapachem whisky.

Odrobina historii

Urodził 25 grudnia 1899 w Nowym Jorku jako syn znanego chirurga i cenionej ilustratorki. Dorastał w dobrobycie i dostatku. Bogart uczęszczał do prestiżowych szkół, nie był jednak typem wzorowego ucznia. Nie lubił się uczyć, był agresywny, wdawał się w ciągłe bójki z kolegami, często wchodził w konflikty z nauczycielami, przez co kilkukrotnie został wydalony ze szkoły. Rodzice marzyli, aby syn studiował medycynę na uniwersytecie w Yale, ale pod koniec 1917 roku młody Bogart uznał, że edukacja jest stratą czasu. W 1918 roku osiemnastoletni Humphrey zaciągnął się do marynarki wojennej, by walczyć na froncie I wojny światowej. Pamiątką z tamtych czasów jest blizna, która powodowała lekko ściśnięte usta oraz charakterystyczne dla niego seplenienie. Po powrocie z wojska Bogart chwytał się wielu zajęć; nie miał kwalifikacji, więc pracował dorywczo. Dorabiał jako stróż nocny w porcie holowników, pomocnik cukiernika, goniec w firmie maklerskiej. Jego przygoda z aktorstwem rozpoczęła się przypadkiem. Dostał pracę jako posłaniec producenta broadwayowskich spektakli, później awansował na kierownika sceny. Któregoś dnia zachorował jeden z aktorów epizodycznych i Bogart musiał go zastąpić. Zagrał rolę i postanowił spróbować swoich sił jako aktor.

Kariera aktorska

Pierwsze aktorskie kroki stawiał na scenie brooklyńskiego teatru w 1921 roku. W latach 1921-1935 Bogart grywał drobne role w broadwayowskich produkcjach (łącznie w 21 sztukach). Początkowo obsadzano go  jedynie w rolach  trzeciorzędnych postaci. Z czasem występy na scenie zaczęły sprawiać mu wielką radość i satysfakcję. Mimo że nigdy nie pobierał lekcji aktorstwa, grał szalenie wiarygodnie i naturalnie. Jego gra była niezwykle oszczędna, nie przesadzał z mimiką, a jego twarz była zarazem wyrazista i melancholijna. Bogart do show-biznesu trafił przypadkiem i pracował w nim niemal dwadzieścia lat, zanim stał się prawdziwą  gwiazdą. Został zauważony dzięki roli w filmie Skamieniały las z 1936 roku, który przyniósł mu uznanie krytyków. Prawdziwy przełom w jego karierze nastąpił dopiero na początku lat 40., wtedy to ukazała się High Sierra, oraz chyba trzy najbardziej znane filmy, które przyniosły mu sławę: Sokół maltański, Afrykańska królowa za którą otrzymał w roku 1951 Oscara za najlepszą rolę męską oraz legendarna dziś Casablanca z Ingrid Bergman, gdzie Bogart zagrał swoją pierwszą romantyczną rolę.

Nikomu nieznany aktor, grający głównie epizodyczne postaci, nagle stał się odtwórcą największych i najbardziej rozpoznawalnych ról w historii kina. Nietypowy wygląd, zauważalna wada wymowy i niezbyt wysoki (jak na amanta filmowego) wzrost były jego atutami. Zawsze grał silnych mężczyzn; głównie detektywów lub gangsterów. Do historii kina wszedł jako odtwórca ról będących uosobieniem mocnego, twardego, inteligentnego, sceptycznego mężczyzny, który trzeźwo myśli, potrafi się przyzwoicie zachować i wie, kiedy wymierzyć sprawiedliwość. Stał się niezmienną ikoną męskości.

Bogart prywatnie

Co ciekawe, pomimo niechęci do edukacji, Bogart interesował się antykiem i historią. Wieczorami czytywał Homera i Horacego. Uwielbiał Szekspira i muzykę klasyczną. Podczas przerw na planie filmowym grywał w szachy.

Humphrey Bogart, podobnie jak Rick – bohater, którego zagrał w Casablance, miał wielką słabość do kobiet. Był czterokrotnie żonaty, jednak pierwsze trzy związki były bardzo burzliwe i zakończyły się głośnymi rozstaniami. Prawdziwe szczęście odnalazł dopiero przy swojej ostatniej żonie, Lauren Bacall, którą poznał na planie filmu Mieć i nie mieć w 1944, miał z nią dwójkę dzieci.

Ikona elegancji

Filmowym znakiem rozpoznawczym Humphrey’a Bogarta stał się trencz oraz kapelusz typu fedora. Sięgający do kolan, dwurzędowy beżowy prochowiec, związany w talii szerokim paskiem, w połączeniu z kapeluszem i papierosem stał się symbolem prawdziwego mężczyzny. Kultowy dziś trencz wciąż cieszy się olbrzymią popularnością, którą zyskał dzięki aktorowi.

Na co dzień aktor preferował styl elegancki. Nosił białe koszule, nieskazitelne garnitury w prążki,  zazwyczaj wybierał te w odcieniach szarości; często wkładał także eleganckie wełniane płaszcze. Zdarzało się też, że jego krawat był bardzo krótki, co jednak nie przeszkadzało mu wyglądać w nim bardzo szykownie.

Nieodłącznym elementem jego stylu był papieros, z którym nigdy się nie rozstawał. Bogart był nałogowym palaczem, a papierosy nie odstępowały go nawet na scenie.

Nałóg doprowadził go do przedwczesnej śmierci. Zmarł w wieku 58 lat na złośliwego raka krtani.

Humphrey Bogart do dziś uznawany jest za ikonę męskiej elegancji i stylu. Tajemniczy mężczyzna w prochowcu i kapeluszu był wzorem nie tylko dla ówczesnego mu pokolenia widzów, ale również dla kolejnych generacji młodych mężczyzn poszukujących swojego stylu. Wciąż inspiruje, a każdy, kto obejrzy film z jego udziałem, podziwia jego niewymuszony styl, mocny charakter i świetną grę aktorską, która wciąż zachwyca.

Przeczytaj również o innych ikonach elegancji:
Ikona elegancji: Clark Gable
Ikona elegancji: Cary Grant
Ikona elegancji: Humphrey Bogart
Ikona elegancji: Fred Astaire

O Gentleman’s Choice:

Jesteśmy bardzo młodym portalem, który publikuje treści o wysokiej wartości merytorycznej z wieloma autorskimi zdjęciami. Zależy nam na dalszym rozwoju i profesjonalizacji, które jednak zależą od liczby odbiorców, do której docieramy. Jeśli podobał Ci się ten artykuł, daj nam lajka i/lub udostępnij go na FB lub w innych mediach społecznościowych! Nic nie tracisz, a nasza wiedza może przydać się komuś z Twoich znajomych! 

Zapisz