Wizytówka w dzisiejszych czasach jest nieodzownym elementem komunikacji profesjonalistów. Pełni ona nie tylko funkcję informacyjną, ale także reprezentacyjną i wizerunkową. Wpływa na to, jak partnerzy biznesowi postrzegają właściciela i jego firmę. Dzisiaj przedstawiamy kilka informacji, które pomogą najefektywniej wykorzystać wizytówki.

Skąd wzięła się wizytówka?

Jej początki sięgają piętnastowiecznych Chin, gdzie pełniła funkcję biletów wizytowych. Były one używane do wyrażenia chęci spotkania w celach towarzyskich. Arystokracja i członkowie rodziny cesarskiej dostarczali je jako zapowiedź swoich odwiedzin. W Europie ten sposób zapowiadania gości pojawił się po raz pierwszy w XVII wieku na dworze Ludwika XIV we Francji i natychmiast zyskał popularność. W niedługim czasie powstała specjalna etykieta kierująca nową modą. Bilety wizytowe szybko rozprzestrzeniały się w kolejnych krajach. Wszystkie państwa przejmowały zarówno nowy trend jak i zasady, które ze sobą niósł. Nigdy nie zawitał on jednak u klasy robotniczej czy na wsiach, pozostając cechą charakteryzującą klasy wyższe.

Kiedy bilety wizytowe dotarły do Londynu, szybko zaczęto ich używać również w handlu. Pełniły one funkcję reklamy oraz mapy, ponieważ naprowadzały klientów na sklepy kupców. Znacznie ułatwiało to trafienie pod właściwy adres, ponieważ w tamtych czasach w Londynie nie istniały nazwy czy numeracja ulic. Wraz z rewolucją przemysłową w XIX wieku, wizytówki używane w handlu stopniowo zyskiwały na popularności. Jednak dopiero w XX wieku wizytówka stała się nieodłącznym elementem spotkań biznesowych i towarzyskich.

Jakie są cechy klasycznej wizytówki?

Jakość

Podczas tworzenia wizytówki, należy pamiętać o tym, że jakość jej wykonania jest kluczowa zarówno w zakresie papieru, jak i druku. Jeśli potencjalny klient dostanie wizytówkę wykonaną na tanim papierze lub niedbale wydrukowaną, automatycznie będzie wątpił w jakość usług proponowanych przez jej właściciela. Wizytówka powinna budzić uczucie zaufania co do profesjonalizmu proponowanych usług. Należy więc pamiętać, że wysoka jakość papieru i druku są kluczowe, ponieważ bezpośrednio oddziałują na wrażenie, jakie o firmie wyrobi sobie klient. Warto wybrać zaufaną drukarnię i należy unikać drukowania wizytówek na urządzeniu o słabej jakości.

Rozmiar

Nietypowe rozmiary i kształty wizytówek sprawiają trudność, ponieważ nie mieszczą się w tradycyjnych wizytownikach bądź portfelu. Jeśli jednak stworzenie wizytówki o unikalnym kształcie jest naprawdę ważne dla danej firmy, należy pamiętać, aby mieściła się ona w standardowym rozmiarze wizytówek. Wówczas klienci, którzy je otrzymają, nie będą mieli trudności z ich przechowywaniem.

Standardowe rozmiary wizytówek w Polsce oraz na świecie zawarte są w poniższej tabelce.

źródło: rozmiar.com

Pomimo że rozmiar przyjęty za standardowy w naszym kraju to 90 x 50 mm, obecnie nowym trendem jest robienie wizytówek w rozmiarze karty bankowej, czyli  86 x 54 mm. Różnica ta wydaje się niewielka, jednak ma gruntowne znaczenie w kwestii przechowywania wizytówek. Czasem nawet dodatkowy milimetr sprawia, że nie mieści się ona do portfela bądź wizytownika. Przy projektowaniu lepiej więc wziąć pod uwagę stworzenie jej w mniejszym rozmiarze niż ryzykowanie, że partnerzy biznesowi ją zagubią, nie będąc w stanie przechowywać razem z innymi wizytówkami.

Czcionka

W większości przypadków wizytówka jest małego rozmiaru, dlatego drukowanie na niej dużych czcionek jest z góry niewskazane. Z kolei zamieszczona czcionka małego rozmiaru nie powinna sprawiać trudności w jej odczytaniu. Nie jest też wskazana za duża różnorodność – bezpiecznie jest ograniczyć się do maksymalnie dwóch czcionek i trzech ich rozmiarów. Przy użyciu większej ilości, zazwyczaj zaczyna panować chaos. Na wizytówce nie należy również pisać ciągów słów wielkimi literami, ponieważ przekazywana informacja staje się wówczas nachalna.

Kolory

Jako że one również przekazują informacje o firmie, należy je dopasować do jej tożsamości. Jeżeli korporacja świadczy poważne usługi, kolory wizytówki powinny być stonowane, ponieważ zapewniają o jej profesjonalizmie. Bardzo często stosowane kolory są dopasowane do tych używanych przez daną korporację również w innych źródłach, np. na stronie internetowej czy w logo. Kolorowe i pstrokate wizytówki nie wyglądają zwykle ani poważnie, ani elegancko. Jednak przedstawiciele niektórych branż (sztuka, reklama, show-business) mogą sobie pozwolić na nieco ekstrawagancji, by w ten sposób wyrazić swoją oryginalność.

Informacje

Wizytówka powinna być bardzo czytelna, w związku z czym należy unikać przeładowania informacji. W jasny sposób powinna ona komunikować trzy główne informacje: kim jesteś, czym się zajmujesz i jak się z Tobą skontaktować. Jeśli danych jest zbyt wiele, zrozumienie, czym zajmuje się właściciel wizytówki jest bardzo trudne.

Oto, co zawsze powinno znaleźć się na wizytówce:

• logo firmy (niewielkie i dyskretne)
• nazwa firmy (jeśli nie ma jej w logo)
• Twój tytuł, imię i nazwisko
• numer telefonu
• adres email
• wyróżnik (jeśli takowy jest dostępny) – np. kolor papieru, krój czcionki

Dane powinny być rozmieszczone na wizytówce w przejrzysty sposób. Należy je podawać w odpowiedniej hierarchii, gdzie te najbardziej istotne są największe.

Profesjonalna wizytówka wskazująca na elegancję i profesjonalizm jej właściciela.

Wizytówkowe faux pas

• Nieprofesjonalne zdjęcia i grafiki – jeśli nie są one przygotowane przez zawodowego grafika, umieszczone na wizytówce wyglądają jarmarcznie.
• Skrajnie nieprofesjonalne jest również drukowanie wizytówek na własnym komputerze i wycinanie ich nożyczkami.
• Błędy literowe – klient, który dostanie wizytówkę z literówką, będzie miał wątpliwość co do usług świadczonych przez jej właściciela. Przed wydrukowaniem dużej liczby wizytówek, najpierw zawsze należy wydrukować jedną próbną kopię, aby zobaczyć, czy wszystkie dane się zgadzają. Na wizytówce jest niewiele znaków, trzeba zadbać o ich poprawność.
• Zmiana dowolnej informacji na wizytówce wymaga wydrukowania jej zaktualizowanej wersji. Poprawienie informacji długopisem, np. przekreślenie numeru telefonu i napisania innego – jest faux pas największego kalibru.
• Nieposiadanie wizytówki na spotkaniu biznesowym jest oznaką roztargnienia i braku szacunku względem rozmówcy. Otrzymanie wizytówki i niewręczenie swojej w zamian to olbrzymi nietakt. Dlatego jeśli przewidujesz rozdanie większej liczby wizytówek, upewnij się, że w Twojej teczce znajduje się ich dodatkowy kartonik.
• Przekazywana wizytówka zawsze powinna być nieskazitelnie czysta, ponieważ reprezentuje ona swojego właściciela i jego firmę. Jeśli jest pozaginana lub zabrudzona, natychmiast przekazuje negatywną wiadomość o proponowanych usługach. Czas poświęcony wizytówce to zazwyczaj sekundy, a pierwsze wrażenie robi się tylko raz.

Jak przechowywać wizytówki?

Nie wypada wręczyć zniszczonej wizytówki, dlatego należy skupić się też na tym, jak ją odpowiednio przechowywać. Wizytówki można trzymać w dowolnym miejscu, pamiętając jednak o tym, żeby ich nie uszkodzić. Jako że jest to niezwykle trudne z uwagi na delikatne narożniki papieru – najlepszym rozwiązaniem jest przechowywanie ich w specjalnie do tego przeznaczonym wizytowniku. Aby uchodzić za ludzi poważnych w świecie kontaktów biznesowych i uniknąć zaniedbanych wizytówek, warto zainwestować w elegancki wizytownik z dwiema przegródkami, w którym można przechowywać zarówno swoje wizytówki jak i te otrzymywane.

W jaki sposób wręczać wizytówkę?

Wartość wizytówki zależy nie tylko od jej jakości, ale także od tego, w jaki sposób jest wręczona. Wizytówkę podaje się tak, aby możliwe było natychmiastowe odczytanie imienia i nazwiska.

Wizytówkę najlepiej wręczyć na początku spotkania. Jeżeli na spotkanie przyszło kilka osób, wizytówkę powinna otrzymać każda z nich.

Otrzymałem wizytówkę – i co teraz?

Po otrzymaniu wizytówki należy poświęcić jej chwilę uwagi i przeczytać imię, nazwisko i tytuł osoby, która ją wręcza. Następnie chowamy ją do wizytownika, portfela lub w inne miejsce, w którym na pewno się nie zniszczy. Otrzymaną wizytówką nigdy nie należy się bawić: nie wolno jej zaginać, stukać o stół czy przekładać między palcami. Należy także pamiętać, że chwalenie się wizytówkami otrzymanymi od ważnych osób jest naruszeniem ich prywatności.

We współczesnym świecie każda poważna osoba związana z biznesem korzysta z wizytówek. Należy pamiętać, że wizytówka zrobiona nieprofesjonalnie może zrazić, podczas gdy jej nieskazitelny wygląd może zdziałać cuda. Wybór należy do nas.

Zapisz

F40 – iście spartański, przeraźliwie głośny i wykonany z nowoczesnych materiałów. Ostatnie Ferrari, które zostało zatwierdzone i skierowane do produkcji przez samego założyciela marki – Enzo Ferrari. W momencie debiutu model ten stał się najszybszym seryjnie produkowanym samochodem na świecie i po raz kolejny pokazał możliwości firmy z Maranello.

Szczypta historii

W 1984 roku Ferrari rozpoczęło pracę nad modelem 288 GTO Evoluzione, który miał konkurować w rajdowej grupie B z niemieckim Porsche 959. Plany włodarzy włoskiej marki pokrzyżowała decyzja FISA (obecnie FIA – Międzynarodowa Federacja Samochodowa) o wycofaniu tej klasy z Rajdowych Mistrzostw Świata. Prace konstruktorów nie poszły jednak na marne, gdyż Enzo Ferrari zadecydował o kontynuowaniu programu Evoluzione, czego skutkiem było powstanie supersamochodu przeznaczonego do ruchu po drogach publicznych. Tak w 1987 roku, we współpracy ze słynnym włoskim biurem projektowym Pininfarina, powstało Ferrari F40.

Pierwotnie planowano wytworzenie 400 egzemplarzy na 40-lecie marki, jednak nadspodziewanie duża liczba zamówień skłoniła fabrykę do rozszerzenia produkcji, w efekcie czego do 1992 roku powstało około 1315 sztuk F40. Zdecydowana większość z nich opuściła fabrykę w klasycznym, czerwonym odcieniu Rosso Corsa. Na specjalne zamówienie powstało kilka żółtych oraz jedna niebieska F40-stka. Wszystkie egzemplarze składane były ręcznie przez zespół 17 pracowników.

Nadwozie

Priorytetem konstruktorów było uzyskanie jak najniższej masy. Karoseria F40 została wykonana w całości z lekkich a zarazem bardzo wytrzymałych materiałów: kevlaru, włókna węglowego i tworzyw sztucznych. Dzięki zastosowaniu kompozytów, para drzwi ważyła zaledwie 3 kg! Nadwozie F40 charakteryzuje się podnoszonymi reflektorami oraz ogromnym tylnym spojlerem. W modelu dominują ostre linie i kształty charakterystyczne dla konstrukcji z lat 80-tych.

Wnętrze

Wnętrze F40 jest równie spartańskie jak reszta konstrukcji. Znajdują się tutaj tylko niezbędne wskaźniki, trójramienna kierownica, prosta deska rozdzielcza obszyta miękką tkaniną oraz dwa kompozytowe fotele obite czerwonym materiałem. Dla zachowania niskiej masy zrezygnowano z boczków drzwiowych, schowka, radia, wspomagania kierownicy, dywaników czy klamek (w ich miejscu znajdowały się linki). Jedynym luksusem była tutaj klimatyzacja.

Silnik

Lekka konstrukcja Ferrari F40 napędzana była podwójnie turbodoładowanym, ośmiocylindrowym silnikiem w układzie V. Jednostka ta była wzorowana na motorach używanych przez Ferrari w bolidach Formuły 1.  Ze stosunkowo niewielkiej pojemności 2,9 l wykrzesano moc 478 KM i aż 577 Nm momentu obrotowego. Jak przystało na włoskie auto supersportowe, silnik umieszczono centralnie tuż za plecami kierowcy oraz pasażera, a napęd był przekazywany na tylną oś poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. Kierowca musiał liczyć na swoje umiejętności panowania nad samochodem, ponieważ F40 nie posiadało żadnych systemów wspomagających jazdę. Substytutem kontroli trakcji były szerokie na 355 mm opony tylne (standardowa opona na felgę 17” ma szerokość 205 mm).

Osiągi

Niska masa wynosząca 1100 kg bez płynów eksploatacyjnych oraz mocny silnik zapewniły F40 tytuł pierwszego seryjnie produkowanego samochodu, który przekroczył barierę 200 mil na godzinę (~322 km/h). Prędkość maksymalna wynosiła około 324 km/h. Osiągi te pozwoliły pokonać Porsche 959, które legitymowało się prędkością maksymalną 197 mil na godzinę (~317 km/h). F40 przyspieszało do 100 km/h w niecałe 4s. Kombinacja niskiej masy oraz mocnego silnika dawała możliwość bardzo szybkiej jazdy w zakrętach.

Ponadczasowe piękno i elegancja w nowej odsłonie… 

Zachęcamy do przeczytania artykułu o tym, jak ocenić jakość koszuli w mniej niż minutę na blogu MilerSzyje.pl . 

Komfort

W przypadku Ferrari F40 ciężko mówić o komforcie. Zawieszenie było ustawione pod jazdę torową. W konstrukcji nie zastosowano mat wygłuszających, a komora silnika oddzielona była od kierowcy jedynie cienką aluminiową płytą. We wnętrzu panował hałas, wywołujący bóle głowy. Na plecach czuć było wibracje dochodzące od jednostki napędowej. Jedynym komfortowym elementem w samochodzie okazała się klimatyzacja.

Nowoczesna technologia, kontrukcja oraz wykorzystane materiały pozwoliły F40-stce pokonać swojego głównego konkurenta w kwestii osiągów. Tym modelem Ferrari pokazało swoją potęgę oraz pasję do tworzenia jak najlepszych supersamochodów, wyznaczających nowe trendy. Obecnie oprócz standardowych szybkich i komfortowych aut sportowych, koncerny oferują ich specjalne, odelżone wersje, które podobnie jak F40 wyposażone są w absolutne minimum i skupiają uwagę kierowcy na samej jeździe. Przykładem takich samochodów są Porsche Carrera GT3 RS czy Lamborgini Gallardo Superleggera. 

O Gentleman’s Choice:

Jesteśmy bardzo młodym portalem, który publikuje treści o wysokiej wartości merytorycznej z wieloma autorskimi zdjęciami. Zależy nam na dalszym rozwoju i profesjonalizacji, które jednak zależą od liczby odbiorców, do której docieramy. Jeśli podobał Ci się ten artykuł, daj nam lajka i/lub udostępnij go na FB lub w innych mediach społecznościowych! Nic nie tracisz, a nasza wiedza może przydać się komuś z Twoich znajomych! 

Organizowanie przyjęć w restauracjach staje się coraz popularniejsze. Zapraszamy na nie zarówno gości prywatnych, jak i tych z życia zawodowego – np. przełożonego czy wykładowcę z uczelni. Pojawia się wtedy pytanie – jak rozsadzić gości tak, żeby każdy czuł się swobodnie? Oto kilka prostych rad mówiących, jak uniknąć kompromitacji.

Tradycyjne zasady 

Najważniejsze reguły precedencji są określone według porządku pierwszeństwa opisanego w rozległym protokole dyplomatycznym. Przydają się one znakomicie na bardzo formalnych uroczystościach, w których biorą udział ważne osobistości zajmujące wysokie stanowiska polityczne, państwowe lub kościelne. Uczestnicy tych zwykle międzynarodowych przyjęć powinni być zaznajomieni z zasadami protokołu dyplomatycznego, ponieważ dotyczy on ich bezpośrednio. Szczegółowe zasady precedencji nie znajdują jednak zastosowania w sytuacjach mniej formalnych, takich jak przyjęcie rodzinne czy biznesowe. Dlatego też poniżej przedstawiamy jedynie kilka najważniejszych zasad z protokołu dyplomatycznego obowiązujących przy stole.

Zasada alternacji

Goście powinni być sadzani naprzemiennie: kobieta-mężczyzna-kobieta-mężczyzna.

Zasada rozdzielania małżeństw/par

W formalnych okolicznościach istnieje tradycja rozdzielania par na przyjęciach (chyba że są to nowożeńcy bądź narzeczeni). Pomimo że zasada brzmi formalnie, jej powód jest bardzo prosty. Nawet na mniej oficjalnych przyjęciach zdarza się, że pary posadzone razem spędzają cały wieczór tylko we dwoje. W końcu główny cel spotkań towarzyskich to integracja.

Zasada prawej ręki

Jeśli na uroczystości pojawią się specjalni goście – np. przełożony lub wykładowca, należy odwołać się do zasady prawej ręki. Kiedy gospodarzy jest dwoje, to najważniejszy gość siada po prawej stronie gospodarza (jeśli gość to kobieta) lub po prawej stronie gospodyni (gdy gość to mężczyzna). Sadzanie gościa po prawej stronie oznacza jego uhonorowanie. Może się też zdarzyć, że gospodarz jest jeden. Wówczas gościa honorowego można posadzić naprzeciw niego. Przyjmuje się również, że im dalej od gospodarza lub najważniejszego gościa – tym mniej honorowe jest dane miejsce.

Czasami na przyjęciu nie ma żadnego gościa honorowego. Wówczas najważniejsze miejsce zajmuje osoba najstarsza lub najbliższy przyjaciel rodziny.

Precedencja w biznesie

Powyżej opisane zasady protokołu dyplomatycznego często bywają kompletnie niepraktyczne w sytuacjach biznesowych, gdzie podczas spotkań kluczowe jest stworzenie możliwości kontaktu między najważniejszymi osobami lub osobami piastującymi stanowiska, między którymi nawiązana ma być współpraca.

W sytuacjach biznesowych najważniejsze osoby to organizator spotkania oraz jego gość, po których (zależnie od pełnionych funkcji) następują osoby towarzyszące.

Jeśli stół jest prostokątny, strona zapraszająca, np. prezes zarządu, siada u szczytu stołu. Najważniejszy gość powinien usiąść po jego prawej stronie, a najstarszy rangą pracownik po prezesie po lewej. Pracownik usiądzie tym dalej od najważniejszych osób, im niższa rangą jest jego funkcja.

Okrągłe stoły zaczęto stosować właśnie po to, aby nie było przy nich najważniejszych miejsc. Jest to jednak zabieg nieco bezcelowy, ponieważ środek ciężkości prestiżu miejsca jest natychmiast wyznaczany przez najważniejsze osoby. Miejsce, które zajmie gospodarz staje się najważniejszym, a po jego prawej stronie powinna siedzieć kolejna najważniejsza osoba, np. ważny kontrahent i CFO (ang. Chief Financial Officer), siadają obok CEO (ang. Chief Executive Officer) odpowiednio po prawej i lewej stronie.

Oto inne przykładowe rozmieszczenia osób przy stole na spotkaniach biznesowych.

Sytuacja 1

Właściciel firmy z żoną i asystentem oraz klientka z mężem na spotkaniu biznesowym przy okrągłym stole.

Przykładowy scenariusz:

Żona siada po lewej stronie swojego męża, natomiast klientka po prawej – ponieważ to dla niej zostało zorganizowane spotkanie. Mąż klientki zasiada po jej prawej stronie. Asystent zajmuje ostatnie miejsce przy stole.

Sytuacja 2

Spotkanie czysto biznesowe. Będą na nim obecni: prezes, jego asystentka, główna księgowa, dyrektor sprzedaży oraz klient z asystentką.

Przykładowy scenariusz:

Prezes wybiera dowolne miejsce przy stole. Według zasady prawej ręki, po jego prawej stronie zasiada klient. Po lewej stronie prezesa usiądzie dyrektor sprzedaży. Drugie miejsce po prawej stronie prezesa będzie zajęte przez asystentkę klienta. Koło dyrektora sprzedaży usiądzie księgowa. Ostatnie miejsce zajmie asystent prezesa.

Precedencja podczas spotkań domowych/rodzinnych

Na spotkaniach domowych najważniejsze są miejsca zajmowane przez gospodarzy, którzy mogą zasiąść na dwa sposoby:

• Sposób formalny (zwany również szkołą angielską)

Gdy stół jest prostokątny, gospodarze mogą usiąść na jego szczytach. Nie jest to jednak praktyczny sposób, kiedy stół jest długi, ponieważ gospodarze nie są w stanie się ze sobą porozumiewać, co w czasie przyjęcia jest niezbędne.

• Sposób mniej formalny, ale wygodny (szkoła francuska)

Gospodarze zasiadają naprzeciw siebie pośrodku dłuższego boku stołu. Jest to rozwiązanie praktyczniejsze, ponieważ gospodarze są w stanie porozumiewać się ze sobą oraz mają ułatwiony kontakt z większą liczbą gości. Gospodarze powinni też rozdzielać swoją uwagę równo pomiędzy gości w obu częściach stołu.

Jak sadzać gości na spotkaniach nieformalnych?

Podczas rozsadzania gości na uroczystościach rodzinnych i towarzyskich trzeba wziąć pod uwagę kilka pozornie podstawowych, ale kluczowych kwestii, aby uniknąć np. rozmowy toczącej się nieprzerwanie przy jednym końcu stołu, podczas gdy z drugiej strony zalega cisza.

Wspólne tematy

Goście, których sadzasz obok siebie powinni być w stanie nawiązać ze sobą rozmowę. Jeśli mają wspólne hobby, status zawodowy bądź podobne plany na przyszłość – szanse, że konwersacja między nimi będzie płynna są znacznie większe.

Dobieraj według osobowości

Pomimo że stara i formalna zasada alternacji mówi, że należy sadzać gości naprzemiennie – to współcześnie, kiedy oficjalny styl spotkań odchodzi w zapomnienie, ciężko ją będzie zastosować. Jeśli przyjęcie nie jest więc bardzo duże i masz na to czas, zastanów się nad rozsadzeniem gości pod kątem osobowości. Osoba nieśmiała zostanie wspaniale zachęcona do rozmowy przez ekstrawertyka, który nie pozwoli nawet na chwilę ciszy. Ten drugi natomiast będzie zachwycony faktem, że nie musi często się odzywać.

Komfort gospodarzy

Gospodarze powinni mieć swobodny dostęp do kuchni. Pamiętajmy, że jeżeli podczas przyjęcia jedno z gospodarzy podaje potrawy gościom, drugie nie odchodzi od stołu, ale dotrzymuje pozostałym towarzystwa.

Wskazówki dla gości:

• Gość nigdy nie powinien spóźniać się na przyjęcie – należy być przynajmniej pięć minut przed wyznaczonym czasem. Kiedy jednak spóźnienie ma miejsce z przyczyn niezależnych, poinformuj o tym gospodynię, podając powód opóźnienia. Jeśli nie jesteś w stanie powiadomić jej przed przyjazdem, zaoferuj przeprosiny zaraz po dotarciu na miejsce. Jeżeli przyjęcie się już zaczęło, spóźniony gość zaczyna od dania, które właśnie jest serwowane. Nie należy specjalnie dla niego podgrzewać wszystkich dań od początku.
• Jeżeli goście spóźniają się, według etykiety gospodarze powinni grzecznościowo odczekać około 15  minut. Po kwadransie można zasiąść do stołu i rozpocząć przyjęcie.
• Na większych uroczystościach miejsce gościa przy stole zazwyczaj wskazują wizytówki. Jeśli jednak przyjęcie jest mniejsze, zawsze należy zapytać gospodarza, gdzie usiąść. Samowolne wybranie miejsca i przypadkowe zajęcie miejsca gospodarza byłoby poważnym faux pas.
• Z zasiadaniem do stołu należy zawsze czekać na gospodarza. Kiedy nadchodzi moment siadania, powinieneś zasiąść od prawej strony krzesła.
• Jeśli jesteś mężczyzną i po obu Twoich stronach siedzą kobiety, powinieneś odsunąć krzesło dla tej po Twojej lewej stronie. Według formalnej etykiety, mężczyzna powinien wstać bądź też lekko się unieść za każdym razem, kiedy któraś z kobiet zdecyduje się wstać od stołu.
• Jeśli jesteś kobietą, torebkę powinnaś zostawić we wskazanym przez gospodarza miejscu, zanim podejdziesz do stołu. W sytuacji, gdy przyjęcie odbywa się w restauracji, można położyć torebkę na kolanach lub trzymać ją w pobliżu stolika, na przykład w nogach krzesła. Należy się jednak wystrzegać wieszania jej na oparciu krzesła.
• Każdy gość powinien pamiętać o prowadzeniu konwersacji z osobami siedzącymi po obydwu jego stronach.

Zasady precedencji pomagają w rozstrzygnięciu przyjęciowych dylematów. Podczas rozsadzania gości na domowych uroczystościach nie należy jednak kierować się wyłącznie sztywno wyznaczonymi regułami, ale przede wszystkim zdrowym rozsądkiem. W końcu krewni i znajomi będą czuć się swobodniej bez wprowadzania reguł etykiety brytyjskiej rodziny królewskiej na domowe przyjęcia :)

A czy Wy podczas organizowania przyjęć kierujecie się zasadami precedencji?

Zapisz