Czy nadejście krótkich, grudniowych dni musi raz na zawsze oznaczać pożegnanie się z elegancją i wskoczenie w puchową, bezkształtną kurtkę, która szybko pozbawi Cię statusu gentlemana? Oczywiście, że nie — pod warunkiem że poświęcisz trochę czasu (i pieniędzy) na wybór dobrze skrojonego, zimowego płaszcza. Dziś podpowiemy Ci na co zwrócić uwagę przy wyborze tej części garderoby.

Skład płaszcza zimowego

Choć często kierujemy się jedynie wyglądem odzieży wierzchniej, w przypadku zimowego płaszcza najważniejszy jest materiał, z którego został on wykonany — w tym wypadku powinniśmy szukać w jego składzie przede wszystkim wełny, która znana jest ze swoich znakomitych właściwości izolacyjnych i znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle tekstylnym. Domieszki innych materiałów są dopuszczalne, a ich zadaniem jest osłabienie gryzących właściwości wełny — musimy jednak zwrócić uwagę, żeby zawartość takich dodatków nie przekraczała 10-20% całościowego składu. Rodzaj wełny, z której został wykonany płaszcz również nie pozostaje bez znaczenia — przed zakupem warto sprawdzić czy płaszcz nie będzie się za bardzo gniótł.

Ze względu na dużą różnorodność wełny, mamy do wyboru jej kilka rodzajów – najlepszym i najdelikatniejszym materiałem jest wełna owiec merynos, która dodatkowo dzięki świetnym właściwościom termicznym jest dobrym wyborem na zimę. Decydując się na płaszcz możemy również rozważyć wełnę jagnięcą, wielbłądzią czy alpakę. Cenionymi materiałami, które często występują jako domieszki są na przykład kaszmir, moher czy angora, choć spotkamy się tu również z bawełną, tweedem czy flauszem. Jakość materiału często możemy ocenić już na pierwszy rzut oka, dlatego warto zainwestować w płaszcz z porządnego, niemechacącego się materiału, który będzie służył nam wiele sezonów.

Płaszcz o odpowiednim krój i rozmiarze

Wybierając płaszcz na jesień czy zimę, pamiętajmy, żeby przymierzać go na sweter czy marynarkę. Warto również wyciągnąć ręce do góry i w bok, żeby upewnić się, że ubranie dobrze leży w ramionach.  Te parametry wiążą się również z odpowiednią długością rękawów, które przy prostej postawie i opuszczonych rękach powinny sięgać około centymetra za nasz nadgarstek. Dobry, zimowy płaszcz powinien również charakteryzować się kołnierzem z fasonem notch lapel, a więc mieć wyłogi skierowane w dół tak, żeby można go było postawić podczas wietrznych dni.

Jeżeli wybieramy krótki płaszcz, powinniśmy zwrócić uwagę czy kiedy się pochylimy płaszcz nie odsłoni nam pleców. Krótkie płaszcze polecane są przede wszystkim dla Panów z brzuszkiem — urozmaicona kieszeniami i pagonami górna część płaszcza z powodzeniem odwróci uwagę od zbędnych kilogramów w okolicy pasa. W przypadku zakupu dłuższego modelu, wybierajmy płaszcz nie dłuższy niż do połowy uda — w przeciwnym razie nasza sylwetka będzie wydawać się optycznie krótsza.

Mężczyźni z klasyczną sylwetką (tzw. odwróconego trójkąta) mogą wybierać właściwie każdy krój. Jeżeli jednak nasze proporcje odbiegają nieco od powszechnie przyjętego ideału, przy wyborze płaszcza warto kierować się kilkoma zasadami. Bardzo szczupli mężczyźni powinni wybierać te mniej dopasowane, za to z dużą ilością kieszeni i wzorzystym materiałem. Wąskie ramiona można powiększyć optycznie za pomocą wszywanych poduszek. Dobrze sprawdzi się tu również płaszcz z pagonami. Jeżeli naszym problemem jest z kolei nadmiar kilogramów, powinniśmy zainteresować się  krótkimi modelami lub tymi, które przewiązuje się w pasie — takie jak na przykład trencze czy polo coat.

Oprócz płaszczy jednorzędowych mamy do wyboru również modele dwurzędowe — przyjęło się uważać, że powiększają one optycznie sylwetkę i sprawiają, że ramiona wydają się szersze. Wśród płaszczy dwurzędowych znajdziemy zarówno modele formalne, takie jak na przykład dyplomatkę, czy też bardziej swobodne, a więc bosmankę (ang. pea coat) czy też płaszcze wojskowe.

Fason płaszcza

W tym temacie możemy zaszaleć, ponieważ do wyboru mamy naprawdę sporo różnych fasonów. W okresie jesienno- zimowym najlepiej sprawdzą się modele wykonane z grubszego materiału — dyplomatka (ang. Chesterfield coat), płaszcz ulsterski (ang. Ulster coat), płaszcz wojskowy (ang. Military coat), budrysówka czy bosmanka.

Dyplomatka

To klasyczny krój jednorzędowego płaszcza, mniej więcej do kolan, choć współczesne wariacje dopuszczają również modele dwurzędowe o innej długości. Zgodnie ze swoim przeznaczeniem i arystokratycznym rodowodem,  dyplomatka — czyli inaczej Chesterfield coat —nadaje się idealnie na oficjalne uroczystości. Jest to świetny wybór na okrycie wierzchnie do smokingu.

Płaszcz ulsterski

Tradycyjnie wykonany z tweedu, a wywodzi się z irlandzkiego rejonu Ulster. Ten luźny, dwurzędowy płaszcz charakteryzuje się szerokimi klapami, dużym kołnierzem oraz nakładanymi kieszeniami z patkami, wywijanymi mankietami i poprzecznym pasem na plecach zwanym dragonem.  Ze względu na swój swobodny krój oraz materiał, z którego jest wykonany, płaszcz ten nadaje się na mniej formalne okazje i stanowi doskonałe uzupełnienie casualowej stylizacji.

Płaszcz wojskowy

Swoimi korzeniami sięga czasów wojen napoleońskich, a ponieważ został stworzony z myślą o siarczystych mrozach, które ówcześnie panowały w Europie, doskonale nadaje się do warunków atmosferycznych panujących zimą. Jest to model mniej formalny —  dobrze komponuje się ze zwyczajnym, dziennym garniturem.

Budrysówka

Została wymyślona przez Anglików z końcem XIX wieku z inicjatywy Królewskiej Marynarki Wojennej. Jej pierwotnym przeznaczeniem była ochrona pracowników narażonych na wymagające warunki atmosferyczne, które panowały na otwartym morzu. W nowoczesnej interpretacji budrysówka to dwurzędowy, wełniany płaszcz z otwartymi klapami, kapturem i (często drewnianymi) guzikami. Ten model płaszcza dobrze współgra z różnymi stylizacjami, jednak zdecydowanie nie zalicza się do okrycia wieczorowego.

Bosmanka (inaczej Pea Coat)

Krótki model płaszcza dwurzędowego, który swoim wyglądem przypomina kurtkę i przez niektórych jest tak właśnie klasyfikowany. Ze względu na swoje pierwotne pochodzenie czasem nazywa się go także kurtką marynarską. Pierwsze wzmianki o tym płaszczu pochodzą z XIX wieku, jednak sławę zyskał w późniejszym okresie dzięki marynarzom z jednostek US Navy. Klasycznie bosmanka występowała w dwóch kolorach — czarnym i granatowym. Charakterystyczne dla tego modelu są dwa rzędy guzików (drewnianych lub metalowych), pionowe lub ukośne kieszenie oraz szerokie wyłogi.

Kolor płaszcza

Dobrze dobrany płaszcz charakteryzuje się nie tylko odpowiednim rozmiarem czy krojem, ale i kolorem. Przy wyborze odpowiedniego modelu warto kierować się zasadą umiaru, a więc stawiać na stonowaną kolorystykę — czerń, szarość, beż, granat czy zieleń. W zależności od naszej karnacji i koloru włosów, wybrany model powinien korespondować z naszym typem urody — mężczyźni o ciemnej karnacji i włosach dobrze wyglądają w ciemnych kolorach, blondyni polubią się zaś z jasnymi kolorami płaszczy — jasno szarym, beżowym czy brązowym.

Kolejnym czynnikiem decydującym o wyborze koloru płaszcza jest okazja, na którą ma się nadać. Ciemne kolory dobrze sprawdzają się podczas oficjalnych i biznesowych uroczystości. Gładkie materiały są odbierane jako bardziej oficjalne niż te wzorzyste, dlatego jeżeli chcemy postawić na odważniejsze kolory, warto zarezerwować je na nieformalne spotkania. Kolor płaszcza powinien również współgrać z garniturem, dlatego bezpiecznie jest tworzyć kompozycje monochromatyczne,  w których płaszcz jest nieco ciemniejszy niż pozostałe części garderoby.

A jakie są Waszymi zdaniem najistotniejsze parametry przy wyborze idealnego płaszcza?

Autor: Alicja Szwarczyńska

Sierpień 1944. Warszawa. Płoną budynki, trwa powstańcza walka. Prowizoryczne szpitale przyjmują coraz większą liczbę powstańców. Mężczyźni strzelają, kobiety gaszą ogień, dzieci przenoszą informacje. Miasto walczy. Warszawiacy na barykadach dzielnie stawiają opór. Nagle pomiędzy walczącymi ktoś intonuje „Marsz Mokotowa”. Mężczyzna w sile wieku, śpiewający przy akompaniamencie akordeonu to Mieczysław Fogg. Wraca duch powstańczej walki – Niemcy cofają się.

Moja Warszawa

Kariera Mieczysława Fogga, która zaprowadziła go jako bardzo znanego piosenkarza na barykady Powstania Warszawskiego, mogła potoczyć się zupełnie inaczej. Młodość Fogga, a właściwie Fogiela, bo tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko, nie wskazywała, że stanie się ikoną Polskiej sceny muzycznej.

Urodził się w 1901 roku w Warszawie. Ze stolicą łączyły go relacje szczególne. Zwykł mawiać, że z Warszawy wyjeżdża tylko po to by wrócić. Naukę podjął w gimnazjum przy ulicy Jezuickiej. W 1919 roku wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej (w której został ranny), a po niej zatrudnił się jako kasjer w Warszawskiej Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych.

Jako jedyny z pięciorga rodzeństwa przejawiał zainteresowanie muzyką. Był też niezwykle pewny swoich umiejętności. Rozwijał je w chórach kościelnych, między innymi w chórze przy kościele Św. Anny na Krakowskim Przedmieściu. To właśnie tam zwrócił na niego uwagę Ludwik Sempoliński i zachęcił do podjęcia studiów na Wydziale Wokalistyki Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina. W tym okresie zarabiał podejmując się chałtury podczas wesel i pogrzebów.

„Bo to się zwykle tak zaczyna…”

W 1928 zadebiutował jako wokalista (pod przyjętym dwa lata wcześniej pseudonimem Fogg) wykonując kilka arii operowych. Początkowo związany był z Chórem Dana(znanym też pod nazwą Coro Argentino V. Dano) Władysława Daniłowskiego. Polscy rewelersi, na fali krajowego sukcesu w 1931 odbyli turnee występując między innymi we Francji, USA, Norwegii czy Austrii.

Zespół związany był z teatrzykiem Qui pro Quo, który zdefiniował styl warszawskiego kabaretu literackiego. Za teksty teatrzyku odpowiadał Julian Tuwim, a wśród wykonawców pojawiały się tak znane nazwiska jak Hanka Ordonówna, Eugeniusz Bodo czy Adolf Dymsza.

Talent wokalny Mieczysława Fogga podparty był niezwykłą pracowitością. Po odejściu z Chóru Dana, rozpoczął karierę solową. Nagrywał nawet do 150 utworów rocznie. Zaczęto żartobliwie nazywać go „śpiewającą mrówką”. O trafności tego określenia świadczy imponująca liczba 16 tysięcy koncertów wykonanych w trakcie kariery trwającej aż 60 lat. Ilości odpowiadała jakości i już w 1937 roku zwyciężył w ogólnopolskim plebiscycie słuchaczy Polskiego Radia na najpopularniejszego piosenkarza. Ostatnie lata przed wojną to przede wszystkim turnee po USA oraz krajowe i zagraniczne występy.

Okupowana Warszawa

W następstwie wybuchu II wojny światowej Fogg przeniósł się do Lwowa. Jednak już 31 października 1939 powrócił do Warszawy. Czas okupacji spędził jednak w stolicy, gdzie występował w polskojęzycznych kawiarniach, podnosząc słuchaczy na duchu. W czasie okupacji ryzykował życie bezinteresownie pomagając Żydom za co po wojnie odznaczony został medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Fogg był też członkiem AK w Zgrupowaniu „Golski”. Za udział w powstaniu otrzymał Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.

Po wojnie założył wytwórnię „Fogg Records”, która w krótkim czasie została przejęta przez komunistów w ramach nacjonalizacji. Artysta nie zrezygnował ze śpiewania i kontynuował karierę. Występował na całym świecie, a także w kraju. Los rodzinnego miasta nie był mu obojętny. Wraz z orkiestrą z Chmielnej zbierał fundusze na odbudowę Zamku Królewskiego w Warszawie. Karierę zakończył w 1988, ale już w latach siedemdziesiątych był najstarszym aktywnym zawodowo piosenkarzem.

„Pierwszy siwy włos”

Upływ lat i dynamiczna kariera nie zatarła popularności jaką zdobył w dwudziestoleciu międzywojennym. Jego imię było coraz bardziej popularne, ale znany był również z tego, że zawsze był nienagannie ubrany. Ponadczasowy zestaw garniturowy bazujący na białej koszuli oraz ciemnej marynarce prezentuje się dobrze, nawet oglądany na czarno-białych zdjęciach. Zwracają uwagę dobrane w zależności od okazji krawat lub muszka. Koncertowy frak oraz cylinder jeszcze bardziej uwydatniają poetyckość piosenek. Przywodzą na myśl klimat XIX wiecznych kabaretów, teatrzyków i tytoniowego dymu ulatującego z rzeźbionych lufek. Wraz ze zmianą czasu zmienił się też image artysty, jednak zawsze wkomponowywał się w modę i kulturę sobie współczesną. Relacja pomiędzy ubiorem, a jakością muzyki skłania do refleksji. Jak wyraźnie rysuje się zależność, gdy porówna się współczesność i czasy Fogga.

Mistrz sentymentalnej piosenki i estradowego bon-tonu wciąż oddziałuje na kształt sceny muzycznej. W 2008 oraz 2009 wydano albumy (odpowiednio „Cafe Fogg” oraz „Cafe Fogg 2”) zawierające remixy i nowe kompozycje piosenek wykonywanych przez Mieczysława Fogga. O nieprzeciętnej płodności artystycznej świadczy nakład płyt wynoszący ponad 25 milionów egzemplarzy.

Autor: Franciszek Świtała

„Nie mam się w co ubrać” — ile razy usłyszeliście to zdanie z ust Waszej partnerki, stojącej przed pełną szafą i nieskutecznie próbującej skompletować swoją garderobę? Choć zwykło się uważać, że niezdecydowanie i problem z wyborem stroju to domena kobiet, to przyznajcie się Panowie, ile razy zdarzyło się Wam gorączkowo przerzucać ubrania czując, że naprawdę… nie macie się w co ubrać? Dziś podpowiemy Wam, co powinno znaleźć się w szafie każdego dobrze ubranego faceta, by skompletowanie wyjściowej garderoby nie przysparzało więcej problemów.  A potem, no cóż, pozostaje nam jedynie życzyć udanej randki!

Błękitna koszula

Błękitna koszula dla mężczyzny jest niczym “mała czarna” dla kobiety — niezbędną, ponadczasową pozycją na liście dobrze ubranego faceta. Doskonale sprawdza się zarówno jako element stroju formalnego, jak i niezobowiązującej stylizacji. Jako część zestawu biznesowego, niebieską koszulę można połączyć z marynarką czy garniturem — o ile nie zakładamy do niej krawatu, nie musimy (a nawet nie powinniśmy) pamiętać o zapięciu jej na wszystkie guziki. Rozpięty ostatni guzik, i podwinięte rękawy w koszuli to detale, które znacznie obniżą jej formalność, przez co będzie się nadawać na niezobowiązujące spotkanie towarzyskie. Wybierając model koszuli, pamiętaj, że krótki rękaw sprawdzi się jedynie w bardzo casualowych modelach, zaś koszula z długim rękawem obroni się w każdej sytuacji. Doskonałą propozycją na  ciepłe dni są  koszule wykonane z przewiewnych materiałów, takich jak len czy bawełna o otwartych splotach.

Skórzany pasek

Jeżeli pasek, to tylko skórzany! Paski zazwyczaj wykonywane są z tzw. skór miękkich — owczych, cielęcych, świńskich, bydlęcych etc. Zdarzają się również ekskluzywne wyroby ze skóry aligatorów czy jaszczurek. Dobry pasek wykonany jest ze skóry pozbawionej defektów, a więc zacieków, odbarwień czy uszkodzeń mechanicznych. Wybierając pasek, warto pamiętać o tym, że powinien być na tyle dopasowany, żeby móc zapiąć go na trzecią dziurkę.

Kolor paska powinien współgrać z dodatkami takimi jak zegarek czy buty. Kolejną istotną sprawą jest jego szerokość — dobrze dobrany pasek powinien mieć szerokość szlufki w spodniach, a więc około 3.5 cm. Ostatnią rzeczą wartą odnotowania jest jego zapięcie — tu do wyboru mamy modele ze sprzączką lub zatrzaskiem automatycznym. Ta druga opcja jest zdecydowanie bardziej wygodna, jednak należy pamiętać, że pasek tego typu pasuje jedynie do stylizacji casualowych.

Skórzana kurtka

Jeżeli wybieramy skórzaną kurtkę, zadbajmy o to, by była zrobiona ze skóry naturalnej — odzieży ze skaju, czyli skóry ekologicznej, mówimy w tym przypadku stanowcze “nie”. Prawdziwa skórzana kurtka jest marzeniem każdego mężczyzny, a jej historia ma już ponad 100 lat — początkowo ten rodzaj odzieży wykorzystywany był przez motocyklistów i wojsko, aż w końcu w latach 50-tych przeniknął do sfery modowego mainstreamu. Najbardziej rozpoznawalnym modelem stał się Perfecto, stworzony przez Schotta Brosa na zlecenie dystrybutora Harley-Davidsona.

Ramoneska czy też kurtka motocyklowa, bo taką nazwę zyskała, stała się symbolem buntu, a wypromowali ją tacy artyści jak James Dean, Marlon Brando, Johny Depp czy Ramones. Brando w swoich ponadczasowych stylizacjach pokazał, że kurtka doskonale komponuje się z dopasowanymi jeansami i prostym, białym lub czarnym t-shirtem. Można również, niczym w latach 70-tych, połączyć ją z koszulą w kratę. W wersji eleganckiej występuje z białą koszulą, krawatem i spodniami w kant, jednak wbrew pozorom nie jest łatwo uzyskać dobry efekt.

Jeansy

Jeansy stały się kolejnym symbolem młodych buntowników — nosił je chociażby James Dean. Ich nazwa wywodzi się z języka francuskiego i oznacza “błękit genewski”, co do tej pory znajduje swoje odzwierciedlenie w klasycznym kolorze tych spodni. Jeansy powstały już w XIX wieku i początkowo służyły poszukiwaczom złota i żeglarzom jako odzież robocza. Wtedy też narodziła się jedna z najpopularniejszych marek — Levi Strauss. Na początku XX wieku, wraz z modą na westerny, a następnie dzięki użytkowaniu ich w latach 40 i 50-tych przez żołnierzy Armii Amerykańskiej na przepustce, jeansy zaczęły przeżywać apogeum swojej ówczesnej popularności.

Więcej o historii jeansów znajdziesz w naszym artykule: Jeansy – spodnie, które podbiły świat.

Wybierając jeansy, powinniśmy pamiętać, żeby były one dopasowane, lecz nie obcisłe — tak zwane “rurki” nie pasują do wizerunku eleganckiego mężczyzny. Istnieją trzy podstawowe fasony jeansów: slim (wąskie), regular (klasyczne) oraz loose/relaxed (szersze). Również nogawki podlegają trzem podziałom, zatem mamy modele bootcut (nogawka rozszerza się od kolan w dół), straight (nogawka jest prosta), tapered (zwana też carrot lub narrow — nogawka, która się zwęża). Fasony występują z różnymi typami nogawek, a najbardziej pożądanym dla nas modelem będzie wersja regular straight.

Jeansy można łączyć zarówno z klasycznymi t-shirtami, jak i z marynarkami, choć zwolennicy klasycznej elegancji podkreślają, że tworzenie formalnych stylizacji z tymi spodniami rzadko kiedy daje pożądany efekt.

Bokserki Calvin Klein

Proste, gładkie, często jednokolorowe bokserki i slipy z nazwą projektanta na stałe weszły do kanonu męskiej bielizny. Reklamowali ją m.in. David Beckham, Mark Wahlberg, Travis Fimmel, Freddie Ljungberg czy… Justin Bieber, a w ramach jednej z kampanii reklamowych promującej ten produkt powstał dedykowany hasztag #mycalvins, który zapraszał do dzielenia się w mediach społecznościowych swoimi stylizacjami z bielizną i ubraniami sygnowanymi przez Kleina.

Producent stworzył kilka modeli swojej bielizny, która różni się nie tylko krojem, ale i materiałem — do wyboru mamy slipy, szorty czy klasyczne bokserki. Dosyć powszechną modą stało się noszenie tej bielizny dobrze wyeksponowanej, tak, żeby pasek z inicjałami projektanta był wyraźnie widoczny — my jednak pozostaniemy przy zdaniu, że pewne elementy stroju powinny pozostać niewidoczne.

Sweter z kaszmiru

Dlaczego każdy z Was powinien go mieć w swojej szafie? Kaszmirowy sweter jest niezwykle przyjemny w dotyku, cienki oraz nadaje się na każdą porę roku. Kupując sweter, należy zwrócić uwagę na liczbę warstw przędzy kaszmiru — im więcej warstw będzie posiadał, tym będzie cieplejszy. W naszych warunkach klimatycznych dobrze sprawdzają się modele wykonane z od dwóch do czterech warstw — utrzymują optymalną temperaturę ciała nawet w zimie. Warto zainwestować w sweter wykonany ze specjalnego rodzaju kaszmiru zwanego Duvet — jest on wyjątkowo cienki i miękki, a nosi się go na gołe ciało.

Swetrem kaszmirowym można czasem zastąpić marynarkę a łącząc go z koszulą i krawatem, uzyskujemy nonszalancki, acz ciągle elegancki look. Taka stylizacja będzie współgrała zarówno z bardziej formalnymi spodniami, jak i swobodnymi jeansami, jeżeli te nie mają żadnych przetarć lub rozdarć.

Sneakersy

O sneakersach można powiedzieć, że są klasyką męskiego obuwia sportowego — w języku angielskim stanowią właśnie synonim pojęcia athletic shoes, butów sportowych. Ten rodzaj obuwia występuje w asortymencie wszystkich najbardziej znanych marek obuwniczych  — produkują je na przykład Nike, Puma, Adidas, Reebok, Kangooros czy popularny ostatnimi czasy New Balance.

Sneakersy można łączyć nie tylko z ubraniami sportowymi, ale są świetną podstawą do eksperymentów ze stylem zwanym smart casual. W jego ramach dozwolone jest łączenie obuwia sportowego z koszulą, swetrem, a nawet marynarką. Warto jednak trzymać się podstawowych zasad związanych z kolorystycznym komponowaniem stroju i dobierać elementy garderoby, które do siebie pasują.

Biały T-Shirt

Klasyczny, męski biały T-shirt bez nadruku może stanowić bazę praktycznie wszystkich stylizacji — pasuje na przykład do kurtek, marynarek, kardiganów czy casualowych koszul. Wybierając t-shirt, warto zwrócić uwagę na materiał, z którego jest wykonany — pierwszeństwo mają modele uszyte z cienkiej bawełny czy lnu, ponieważ doskonale przepuszczają powietrze. Koszulka musi być dopasowana, lecz nie nazbyt obcisła, a jej rękawki powinny być krótkie i nie odstawać na boki. Do wyboru mamy dwa rodzaje dekoltów — półokrągły i w serek.

Granatowy garnitur

Granatowy garnitur powinien stać się obowiązkowym elementem Twojej garderoby — sprawdza się zarówno w stylizacjach formalnych, jak i codziennych, doskonale łącząc się z różnego rodzaju dodatkami. Mniej formalne modele będą miały na przykład miękkie ramiona czy nakładane kieszenie boczne.

W zależności od pory roku możemy eksperymentować z grubością garnituru — podczas cieplejszych dni doskonale sprawdzą się modele bez podszewki czy z półpodszewką. Zestaw składający się z granatowego garnituru i koszuli możemy łączyć zarówno z brązowym, jak i czarnym obuwiem. Inne kolory, z którymi współgra granat, to błękit i biel, dlatego też zestawy z dodatkami w takich kolorach uznawane są za najbardziej klasyczne i ponadczasowe.

Okulary przeciwsłoneczne

Okulary przeciwsłoneczne stanowią nieodzowny element letniej garderoby męskiej. Dobrze dobrane nie tylko chronią przed promieniami słonecznymi i pozbawiają nas mało eleganckiego grymasu twarzy i mrużenia oczu, ale i nadają indywidualnego charakteru i szyku każdemu mężczyźnie.

Przy ich wyborze powinniście kierować się kilkoma zasadami — odpowiednim wyborem koloru oprawek, kształtu i wielkości okularów. Osoby z jasnymi włosami powinny wybierać modele w kolorach brązów i złota, ciemne oprawki (czarne, brązowe czy grafitowe) będą pasować zaś szatynom i brunetom. Równie istotny wybór dotyczy kształtu oprawek — tu powinniśmy kierować się znajomością kształtu swojej twarzy (owalna, okrągła, kwadratowa, prostokątna czy trójkątna) i na tej podstawie dobrać odpowiedni model. Zasadniczo najłatwiej mają osoby z owalną twarzą, bowiem zazwyczaj pasują im wszystkie standardowe modele. Okulary powinny być również odpowiedniej wielkości, nie za duże ani nie za małe w stosunku do Waszej twarzy.

A jakie Waszym zdaniem są niezbędne elementy wyjściowej garderoby męskiej?

Autor: Alicja Szwarczyńska