Przed Państwem kolejna legenda na kołach, która większości motomaniaków, kojarzy się głównie z charakterystycznie otwieranymi do góry drzwiami. Mowa oczywiście o Lamborghini, a dokładniej o modelu Countach, który to zapoczątkował erę tzw. “lambo doors”.
We wstępie warto przypomnieć, że powstanie pierwszego supersamochodu od Ferrucciego Lamborghini, wzięło swój początek w kłótni owego Pana z równie znanym Enzo Ferrari. Ferrucci, który w tamtym czasie produkował tylko traktory, był niezadowolony ze swojego Ferrari i zaproponował wprowadzenie w nim zmian. Fakt ten oburzył Enzo, który zakwestionował kompetencję i wiedzę „jakiegoś traktorzysty”. Zdenerwowany Lamborghini, aby dowieść kto jest lepszy, stworzył swój pierwszy samochód osobowy 350 GTV, który wyraźnie przewyższał czerwone auta z Maranello. Tak więc historia supersamochodów sportowych z logiem byka, zrodziła się z prawdziwie męskiego zakładu o honor.
Od tamtej pory Automobili Lamborghini prężnie się rozwijała, tworząc np. sławny na całym świecie, świetny model Miura. Jednak nawet tak wspaniałe auto potrzebowało następcy i wtedy właśnie pojawił się on – Countach LP5000.
“Countach” w wolnym tłumaczeniu z języka piemocnckiego, oznacza fantastycznie i tak też określił go sam Bertone, kiedy jeden z pracowników jego biura stworzył projekt tego auta. Niestety potem nie zawsze było tak fantastycznie, zwłaszcza w kwestii silnika. Na pierwszy rzut oka, wspaniały 12 cylindrowy, gaźnikowy i widlasty motor benzynowy, o pojemności około 5 litrów i mocy 440 KM, a także doskonałej kulturze pracy, świetnych osiągach i przepięknym dźwięku, miał jedną poważną wadę – przegrzewał się. Problem okazał się na tyle poważny, że musiano zrezygnować z tej jednostki na rzecz o litr mniejszego, 385 konnego, ale również dwunastocylindrowego silnika z Miury, który zamontowano tuż przed tylną osią.
Aż trzy lata zajęło dopracowanie prototypu na tyle, żeby mógł być produkowany seryjnie. Pierwszy Countach, wypuszczony w roku 1974, posiadał przestrzenne nadwozie wykonane na bazie kratownicowej konstrukcji, spawanej z aluminiowych rurek fi40. Poszycie pojazdu wykonano w całości z aluminium, dzięki czemu całość ważyła niewiele ponad tonę. Bryła auta to klasyczny klin charakterystyczny dla aut sportowych, wyposażony dodatkowo przez studio Bertone w wiele smaczków. Największy i najbardziej rozpoznawalny z nich, to unoszone do góry drzwi. Nie można też zapominać o otwieranych światłach czy wielkich i licznych, aerodynamicznych wlotach powietrza do chłodnic.
Wnętrze “Lambo” to kwintesencja aut z lat 70’ – prostota ubrana w luksusową, skórzaną szatę. Jednak to nie ona tworzy ten niepowtarzalny klimat Countacha. To jego spartańskość i bezkompromisowość jest tutaj najważniejsza. Piękny ryk silnika, sztywna, ciężko pracująca skrzynia biegów, a także „ciężki” układ kierowniczy i unoszący się we wnętrzu zapach benzyny, dają poczucie jedności z autem bez żadnych elektronicznych “wspomagaczy” – całkiem inaczej niż we współczesnych, pozbawionych charakteru autach.
Jak wiadomo, silnik nie jest jedynym elementem tworzącym charakter samochodu. Równie ważne, a czasami nawet ważniejsze, jest to, w jaki sposób auto „się prowadzi” i zachowuje podczas jazdy. W Countachu o przeniesienie napędu dbała świetna, manualna, 5 stopniowa skrzynia biegów oraz dyferencjał o ograniczonym tarciu tzw. szpera. Każde koło samochodu posiadało niezależne, wielowahaczowe zawieszenie, dość zaawansowane jak na tamte czasy (np. aż cztery amortyzatory pracujące na tylnej osi). Niestety prowadzenie Countacha nie jest idealnie. Wiele osób, przyczyny tego stanu rzeczy upatruje w stosunkowo małych felgach i wąskich oponach o wysokim profilu (powodujących miękkość ścianek bocznych), które nie zapewniają dostatecznej stabilności auta na zakrętach.
Lamborghini było w pełni świadome niedoskonałości swojego „dziecka”, dlatego sukcesywnie, przez 16 lat produkcji, starło się je poprawić. W 1978 roku zakończono produkcję wersji LP400 i wprowadzono odmianę LP400 S, która została wyposażona w zmodyfikowane zawieszenie, szersze koła i nadwozie. Wszystkie innowacje wprowadzono w celu poprawy zachowania samochodu na drodze, jednak efekt prac nie był w pełni zadowalający, ponieważ w dalszym ciągu brakowało trakcji i pewności prowadzenia.
Po tym, jak firmę przejął Patrick Mimran, do produkcji wprowadzono wersję LP500 S z powiększonym do 4,8 litra silnikiem, który jednak dalej generował „zaledwie” 375 KM. Dopiero w 1985 roku udało się podnieść moc do 455 KM, poprzez zastosowanie nowego silnika V12 5,5 litra. Wersja ta nazwana została Countach Quattrovalvole (LP500 QV) i była pierwszym Lamborghini, które rozpędzało się do 100 km/h, w czasie poniżej 5 s (dokładnie 4,9 s).
Countacha produkowano aż do 1990 roku. Modelem jubileuszowym, wypuszczonym z okazji ćwierćwiecza marki, była wersja 25th Aniversary, która opuszczała fabrykę w San’tAgata od 1988 roku.Rocznicowy model od poprzednich wersji różnił się również wyglądem. Stylizację mistrza Marcello Gandini (który zaprojektował m. in. Miurę, De Tomaso Panterę, Lancię Delta czy Bugatti EB110) odważył się poprawić Horacio Pagani, ojciec sukcesu marki Pagani.
Łącznie wyprodukowano 2042 sztuki “fantastycznego”. Jako ciekawostkę warto dodać, że mimo zwiększania mocy, najwyższą prędkoscią maksymalną (316 km/h) legitymowała się pierwsza wersja LP400. Późniejsze modele rozpędzały się “tylko” do 295 km/h, głównie przez wzrost masy o ok. 400 kg, ale także przez spoilery (poprawiające docisk i stabilność auta na zakrętach), które wraz ze zwiększonymi wlotami powietrza, podnosiły opór aerodynamiczny samochodu podczas jazdy.
Lamborghini Countach, to według wielu osób najlepsze sportowe auto lat 70’. Trudno się z tym nie zgodzić. “Fantastyczny” nie był ideałem, ale dla swojej marki był niezwykle istotnym punktem w historii, który z pewnością nigdy nie zostanie zapomniany. To dzięki niemu Lamorghini zyskało rozgłos. To właśnie plakaty z Countachem wisiały w wielu męskich pokojach przez długie lata i to on był prekursorem otwieranych do góry drzwi, które w dzisiejszych czasach, są znakiem “firmowym” Lamborghini.
Autor: Adrian Walkiewicz
Pingback: Pakt z diabłem – niebezpieczny układ : Gentleman's Choice